လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးလည္း မေပ်ာ္ႏုိင္ပါ

လြန္ခဲ့တဲ့အပတ္က ႏုိ႔ဘုိးဒုကၡသည္ စခန္းထဲမွာေနေနတဲ့ အေမနဲ႔အေဖကုိ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ အေမ သားတုိ႔ျပန္လုိ႔ရၿပီ။ အေမနဲ႔အေဖလည္း ျပန္လုိ႔ရၿပီလုိ႔ ေျပာမိတယ္။ အေမက ေျပာတယ္။ သူမ်ားေတြျပန္လည္း ငါတုိ႔ေတာ့ မျပန္ဘူး။ မဲ့ေဆာက္ေစ်းထဲမွာပဲ မုန္႔ဟင္းခါးဆုိင္ဖြင့္ၿပီး ေနခဲ့မယ္တဲ့။

သူတုိ႔အျမင္မွာ ရန္ကုန္ျပန္ရင္ ေနစရာအိမ္ကလည္းမရွိ။ လုပ္စားဖုိ႔အတြက္လည္း အဆင္မေျပ။ ဒီေတာ့ သူတုိ႔အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆုံးက လက္ရွိအေနအထားပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ မဲ့ေဆာက္က ပုိၿပီးသူတုိ႔အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့သေဘာပါ။

က်ေနာ့္မိဘေတြအျပင္ တျခားသူေတြရဲ ႔ ဘ၀ေတြကုိ ေတြးမိတယ္။ ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာေနလာတာ ၁၀-ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီ။ ဒုကၡသည္စခန္းနဲ႔ ထုိင္းႏုိင္ငံဟာသူတုိ႔အတြက္ ပုိၿပီးသင့္ေတာ္တယ္။ ဆန္ဆီးဆားငရုတ္ အလကားရတယ္။ ေဆးကုတာအခမဲ့။ ေက်ာင္းတက္လည္း ေငြ မကုန္။ ျပည္တြင္း ျပန္တဲ့အခါ ဘယ္မွာ ေနရမွန္းမသိတဲ့ဘ၀ေတြ မ်ားတယ္။ ဘ၀သစ္ကုိ ျပန္ၿပီး စရမယ္။

တကယ္လုိ႔လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္သာေၾကျငာလုိက္ရင္ ဒုကၡသည္ေတြအားလုံး ႏုိင္ငံျခားကုိထြက္ဖုိ႔ဆုိတဲ့ အခြင့္အလမ္းရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တတိယႏုိင္ငံထြက္ခ်င္လုိ႔ ျပည္တြင္းက ရွိသမွ်အိမ္ေတြၿခံေတြေရာင္းၿပီး ထြက္လာတဲ့လူေတြအတြက္ေတာ့ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္က တကယ့္သတင္းဆုိးပဲ။ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြ ကလည္း မင္းတုိ႔အားလုံးျပန္လုိ႔ရၿပီဆုိေတာ့ ျပန္ၾကေပါ့လုိ႔ တုိက္တြန္းၾကမွာပဲ။

ေကာင္းပါတယ္။ ဒီအခြင့္အေရးက တစ္သက္မွာ တစ္ခါေလာက္ရတဲ့အခြင့္အေရးဆုိေတာ့ ယူထား သင့္ပါတယ္။

လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးတာကုိ မေပ်ာ္တဲ့လူေတြထဲမွာလည္း နယ္စပ္က အန္ဂ်ီအုိနဲ႔ ႀကီးပြားေနတဲ့လူေတြ အဆင္ေျပေနတဲ့လူေတြလည္းပါႏုိင္တယ္။ က်ေနာ့္အသိမိတ္ေဆြေတြထဲမွာ သူတုိ႔ကိုသူတုိ႔ညာေနတဲ့လူေတြ ရွိတယ္။ က်ေနာ္ေျပာတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာေနၿပီး အန္ဂ်ီအုိေကၽြးတာကုိ စားေနၾကတာဆုိေတာ့ တုိင္းျပည္ထဲျပန္ရင္ ဘယ္မွာေနၾကမလဲ။ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ျပည္တြင္းမွာလည္း အိမ္ပုိင္ယာပုိင္မရွိ။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမရွိ။ လက္ရွိအေနအထားမွာလည္း ေငြကမခ်မ္းသာ။ အတက္ပညာဆုိလုိ႔ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ပြားႏုိင္တဲ့အရည္အခ်င္းနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအသိပညာပဲရွိတယ္။ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာလည္း မတက္ၾကဘူး။ ဒီလုိလူေတြက ေတာ္လွန္ေရးေလာကမွာအမ်ားႀကီး။ အသက္ေတြလည္း ႀကီးလာၾကၿပီ။ သူမ်ားေတြလို ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ကိုင္စားေသာက္ႏုိင္တဲ့ အင္အားမရွိၾကဘူး။

ေနာက္ၿပီး တစ္သက္လုံးနီးပါးႏုိင္ငံေရး ေတာ္လွန္ေရးလုပ္လာၾကေတာ့ ဆန္မရွိပဲ အစားႀကီးတဲ့ ဘ၀င္ျမွင့္ခ်င္တဲ့စိတ္က ရွိေနေတာ့ သူမ်ားေတြလုိ ကူလီထမ္း၊ ဆုိက္ကားနင္းတဲ့ အလုပ္မ်ဳိးလည္း လုပ္ခ်င္မွာမဟုတ္ၾကဘူး။ ဒီလုိ က်ေနာ္ေျပာေတာ့ သူတုိ႔စိတ္အရမ္းဆုိးၾကတယ္။ လက္ရွိကာလမွာ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး လက္ေတြ႔ဘ၀ကို ျငင္းလုိ႔မရပါ။ ဆုိေတာ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးၿပီ ဆုိရင္ေတာင္ ျပန္ၾကမွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ထင္တယ္။ သူတုိ႔အတြက္ ရင္ေလးမိတယ္။

ႏုိင္ငံျခားလည္း ထြက္ဖုိ႔အခြင့္အလမ္းလည္းရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူတုိ႔လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္အတြက္၊ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔တဲ့အတြက္ ဘာမ်ားအက်ဳိးခံစားခြင့္ရွိလဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အသက္ႀကီးတာပဲအဖတ္တင္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္က်ေနာ္ေျပာတာေပါ့ သစၥာေတြ ေမတၱာေတြ ေတာ္လွန္ေရးေတြ ႏုိင္ငံေရးေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာေျပာ ေနာက္ဆုံးကုိယ့္ထမင္းကုိယ္ရွာစား
ရပါတယ္။

ဘုရားသုံးဆူဘက္မွာ က်ေနာ့္အသိမိတ္ေဆြေတြရွိတယ္။ သူတုိ႔က အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာလုပ္ခဲ့ဘူးတယ္။ ေရွ ႔တန္းစစ္မ်က္ႏွာျပင္မွာ အသက္ကုိရင္းၿပီးတုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့တယ္။ ငပိစားၿပီး အခမဲ့ ေတာ္လွန္ေရးတာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ဘူးတယ္။ လုပ္သက္က အနဲဆုံး ၁၀-ႏွစ္ရွိၾကတဲ့လူမ်ားတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ကာလမွာ သူတုိ႔ခင္ဗ်ား ဒုကၡသည္စခန္းေတြထဲမွာ၊ ေတာေတာင္ေတြထဲမွာ ဆင္းရဲ စုတ္ျပတ္သတ္ၿပီး ဘ၀ကို ရုန္းကန္ေနရတုန္း။ သူတုိ႔ခေလးေတြလည္း ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းမတက္ႏုိင္ဘူး။ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေန႔စဥ္ပူပန္ေနရတဲ့ဘ၀ေတြ။ တုိင္းျပည္မွာ အားလုံးအခ်င္းခ်င္းသင့္ျမတ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းသြားရင္ေတာင္ သူတုိ႔လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္အတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ ဘာမ်ားရလဲ။

တကယ္လုိ႔မ်ား လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔အတူ တစ္ေယာက္ကုိၿခံတစ္ကြက္၊ အိမ္တစ္လုံးနဲ႔ရင္းႏွီးစားဖုိ႔ ေငြ မ်ားအစုိးရက ခြင့္ျပဳေပးရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ။ ဒီလုိမ်ဳိးစဥ္းစားခ်က္မ်ဳိးေတာ့ အစုိးဆီမွာ ရွိမွာမဟုတ္ပါဘူး။

ရဲေဘာ္ေတြဆင္းရဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဂြင္ ရိုက္တက္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာ့ စင္ေပၚကပဲ။ သူတုိ႔မွာ ေငြရွိတယ္။ ပညာရွိတယ္။ အဆက္အသြယ္ေကာင္းေနတယ္။ တတိယႏုိင္ငံေတြက ပတ္(စ္)ပို႔ေတြကုိင္ထားတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ အဖြဲ႔အစည္းေၾကာင့္ ဒီလူေတြဒီလုိျဖစ္ေနတာပါ။ လက္ရွိကာလမွာ ရဲေဘာ္ေတြအေနနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသားျမင္တက္ေျပာတက္တဲ့ အက်င့္ရွိဖုိ႔ေကာင္းေနၿပီ။ အခု ဒီလူေတြ ဘယ္သူေတြလဲဆုိတာ ေျပာျပမယ္။ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္းက ကုိဘုိၾကည္ဟာ မဲ့ေဆာက္ကုိ ေရာက္ခါစက ပိန္လိန္ၿပီးစုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ရုပ္ပါ။ အခုေတာ့ ၀လုိ႔လွလုိ႔။ ႏုိင္ငံတကာကေပးတဲ့ဆုေတြလည္း ရထားတယ္။ အဖြဲ႔အစည္းကေပးတဲ့လစာလည္းရတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူက လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္မေပးလည္း ဂရုမစိုက္ဘူး။ သူ႔ဘ၀အတြက္ ခုိင္ေနၿပီ။ အနဲဆုံး ဘတ္ေငြသန္းနဲ႔ခ်ီၿပီးခ်မ္းသာေနၿပီ။ လူ႔ေဘာင္သစ္က ဥကၠဌကုိေအာင္မုိးေဇာ္၊ ဧရာ၀တီမဂၢဇင္းက ကုိေအာင္ေဇာ္၊ ဦးေမာင္ေမာင္၊ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္၊ မခင္ဥမၼာ၊ ကေစာ၀ါး၊ ကုိေအာင္မ်ဳိးမင္း စတဲ့လူေတြဟာ အရမ္းကိုေကာင္းစားေနတဲ့လူေတြပါ။ ဒီလူေတြ ဒီလုိျဖစ္လာေအာင္ ဘယ္သူေတြက ထမ္းေပးရတာလဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေကာင္းစားတဲ့လူတစ္စုက လက္ခ်ဳိးေရလုိ႔ရၿပီး မေကာင္းစားတဲ့လူေတြက တစ္ပုံႀကီးပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ေနာက္ဆုံးေတာ့ ရုိးသားတဲ့လူေတြ၊ မလည္တဲ့လူေတြဟာ လူလည္ေတြကုိ လုုပ္ေကၽြးရသလုိပဲ။

ဆုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးရင္ ျပန္ၾကပါ။ ဆင္းရဲလည္း ေျပာင္ေျပာင္ပဲဆင္းရဲပါ။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ဒီလူေတြနဲ႔ကင္းေအာင္ေနၾကပါ။ ေတာ္လွန္ေရးေတြ ဘာေတြစဥ္းစားမေနနဲ႔။ အဓိက ကုိယ့္ဘ၀ကုိယ္ပဲ ထူေထာင္ရပါတယ္။

အခု က်ေနာ္စာေရးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ႏုိ႔ဘုိးဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ အစည္းအေ၀းလုပ္ေနပါတယ္။ ထုိင္းက ဒုကၡသည္ေတြကုိ ျပန္ပုိ႔ဖုိ႔ စီစဥ္ေနတယ္လုိ႔ေျပာလာပါတယ္။ ကဲ....အခ်ိန္တန္ေတာ့ အိမ္ျပန္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ျပန္တဲ့အခ်ိန္မွာ တခ်ဳိ ႔က မာစီဒီးနဲ႔ျပန္တယ္။ အမ်ားစုက လုိင္းကားတုိးစီးၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးျပန္ၾကတာေပါ့။ အားလုံးအတြက္ က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ေလာကမွာ လူလည္ေတြကုိ သတိထားၾကပါ။



--
Thanks for sending!!!
Phone Kyaw