ကိုသန္းေဇာ္ကြြ်န္ေတာ္အနားကပ္လာတယ္။ အတူတူအၾကာၾကီးေနလာျပီး ရုတ္တရက္ ခြဲၾကရမယ္။ ဘယ္ေတာ႔မွျပန္ေတြ႔ၾကမယ္ဆုိတာမသိ။အားလုံးနားလည္တဲ႔ကိစၥ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွ စကားမေျပာႏိုင္ဘူး။ သူကြ်န္ေတာ္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္တယ္။ ေနာက္ ပါးစပ္ကအကို- ကြ်န္ေတာ္႔အမွဳကုိ ကမာၻက သိေအာင္ လုပ္ေပးပါ- အထပ္ထပ္-မွာတယ္- အထပ္ထပ္-မွာလိုက္တယ္။
အပိုင္း-၁)
အညၾတ သူရဲေကာင္းဆု စာရင္းမွာ ကိုသန္းေဇာ္ ပါတယ္ၾကားလို႔ ကြ်န္ေတာ္ အတိုင္းမသိ ၀မ္းသာမိတယ္။ ခုအခ်ိန္ဗမာျပည္မွာ ၈၈က စေရတြက္လိုက္ၾက လို႔ ေထာင္က်သက္အၾကာဆုံး ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၃ေယာက္ကုိ ျပပါဆုိရင္ ကိုသန္းေဇာ္ ဟာ အဲဒီထဲကတေယာက္ပါ။အခုဆိုသူ႕ ေထာင္သက္ ၂၃ႏွစ္ ရွိျပီေပါ႔ဗ်ာ။ ရင္နာစရာေကာင္းတဲ႔ကိစၥကသူဟာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ အမွဳအလုပ္မခံရပဲ မဆီမဆိုင္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ႏိုင္ငံေရးလုပ္ၾကံမွဳေတြဖန္တီး- ေဖါက္ခြဲေရးကိစၥေတြနဲ႔ အတင္းဆြဲဆက္စပ္ခဲ႔တဲ႔ ၈၈-၈၉ ကာလတ၀ုိက္ မွာ အမိ်ဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အတြက္ တန္ဆာ၀င္ခံံခဲ႔ရ၊ တစ္တရားခံအလုပ္ခံခဲ႔ရလုိ႔ပါပဲ။
သူ႕ကုိ ကြ်န္ေတာ္စေတြ႔ဘူး တဲ႔အခ်ိန္က ၁၉၈၉ ၾသဂုတ္လ ဒုတိယပတ္ေလာက္မွာ။ ေရၾကည္အိုင္ ငရဲခန္းမွာ ကြ်န္ေတာ္႔ကို အျပင္းအထန္ သုံးပတ္ေက်ာ္ေလာက္ ငါးဖယ္ေတေတျပီးအမွဳတည္ေဆာက္အျပီး အင္းစိန္ၾကိဳးတုိက္ကို ပုိ႔လုိက္တဲ႔အခ်ိန္ သူ႔ကို စေတြ႔ပါတယ္။ ၾကိဳးတိုက္ေရာက္လို႔ ေနာက္တေန႔ ကိုသန္းေဇာ္ေရခ်ိဳးထြက္ရတဲ႔အလွည္႔မွာ ကြ်န္ေတာ္ရွိတဲ႔ အခန္းကို သူ ေျပးလာျပီး သူ႔ကိုယ္သူမိတ္ဆက္ ပါတယ္။ သူ႔တုိ႔အမွု႔ကုိ ဇူလိုင္လဒုတိယပတ္သတင္းစာတီဗြီေတြကေန ဟုိးေလးတေက်ာ္ တပိုင္းတစ-ကြ်န္ေတာ္သိခဲ႔တယ္။ တကိုယ္လုံးအညိဳအမဲစြဲေနတဲ႔ သူ႕ဒဏ္ရာေတြ။ ေက်ာမွာ ေပါင္ ပတ္ပတ္လည္ မွာ ။ ဦးေခါင္းမွာ။ သူတုိ႔အဖြဲ႔ ကို အတင္းထုႏွက္ ၀န္ခံခုိင္းျပီး ေထာင္ခ်လိုက္တဲ႔အေၾကာင္း။ ဒီအမွုကုိ သူတို႔ဘာမွ မသိခဲ႔ေၾကာင္း။ သူေျပာေနပုံ က အကိုၾကီးတေယာက္ကို ညီတေယာက္က အားကိုးတၾကီး တိုင္တည္ေနတဲ႔ပုံ။ သူ႔တုိ႔ကို စဖမ္းတဲ႔ေန႔က ၈၉ ဇူလုိင္၁၃ရက္ ။ကြ်န္ေတာ္က်ေတာ႔ ဇူလုိင္ ၁၅ရက္။ အာဇာနည္ေန႔ ခ်ီတက္ပြဲကိစၥအစည္းအေ၀း အစီအစဥ္ေတြ သြားနားေထာင္ ေဆြးေႏြးတဲ႔ပြဲအျပီး ၅၄အင္းယားလမ္း NLD ရုံး ကအျပန္-လမ္းမွာ အဖမ္းခံရတာ။
ေျပာခ်င္တာက ဇူလုိင္လ ၁၃ရက္ ၁၄ရက္ေလာက္က ထုႏွက္ ထားတဲ႔ ဒဏ္ရာေတြဟာ ၾသဂုတ္လအထိ တလေက်ာ္ အညိဳအမဲစြဲေနေသးတာေထာက္ရင္ ဘယ္ေလာက္အထိျပင္းထန္မလဲ ကြ်န္ေတာ္ခန္႔မွန္း ေနမိတာပါ။ သူနဲ႔ေနာက္ထပ္ NLD လူငယ္ ၂ဦး( ညီညီဦးနဲ႔ မိုးေက်ာ္သူ)တုိ႔ကို၈၉ခုႏွစ္ ဇူလိုင္၇ရက္ေန႔ သံလ်င္ေရနံခ်က္စက္ရုံမွာကြဲတဲ႔ ဗုံးေပါက္မွဳတရားခံေတြဆုိျပီး ၀န္မခံမခ်င္း အတင္းထုေထာင္းရုိက္ႏွက္ မရရေအာင္ ၀န္ခံခိုင္း။ တီဗြီရုိက္။ေနာက္ ရုပ္သံလႊင္႔ကေန အက်ယ္တ၀န္႔ရွင္းလင္း။ တပတ္အတြင္း ေသဒဏ္နဲ႔ ေနာက္တမွဳက ႏိုင္ငံေတာ္ပုန္ကန္မွဳတပ္ျပီး တသက္တကြ်န္း အျပစ္ဒဏ္ေတြတပုံၾကီးနဲ႔ ေထာင္ထဲ ထည္႔လိုက္ၾကတာ။ တကယ္က အဲဒီဗုံးကြဲတဲ႔ေန႔က သူတို႔ဟာ သံလ်င္ ဒီခ်ဳပ္ ရုံးမွာ ဆဲဗင္းဇူလိုင္အခန္းအနားဦးေဆာင္ က်င္းပေနခဲ႔ၾကတဲ႔လူငယ္ေတြ။ ဒါေပမယ္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႕ ေထာက္လွမ္း ေရး ေတြက ဒီခ်ဳပ္ကိုလူထုထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္လာေအာင္။ ၀ုိင္း မေထာက္ခံရဲေအာင္ ျဖိဳခြဲဘို႔ မျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ အမွဳဆင္သူတို႔ကိုတရားခံလုပ္လိုက္ၾကတာပဲ။ ေနာက္ထပ္ဖါးကူးရြာမွာ ေဆးခန္းဖြင္႔္ထားတဲ႔ ဒီခ်ဳပ္တာ၀န္ခံ ေဒါက္တာထြန္းသူ အပါအ၀င္ ဒီခ်ဳပ္လူငယ္ ၁၆ ေယာက္ ကို ပါ ေနာက္ထပ္တမွဳဖြင္႔ ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ ၂၀ စီ ထပ္ခ်လုိက္ၾကတာ။အခ်ိဳးမေျပပုံက သဘာ၀ယုတၱိမတန္ အမွဳဆင္ လိုက္တဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးေတြက အေလာတၾကီးကိုသန္းေဇာ္ တို႔ကို တရားခံလုပ္ေျဖာင္႔ခ်က္ယူ၊ ေသဒဏ္ခ် ။ ရုပ္သံလႊင္႔အစီအစဥ္ကေန ကိုသန္းေဇာ္တို႔ေျဖာင႔္ခ်က္ေပးပါတယ္ဆိုျပီး လုပ္ၾကံေၾကျငာလိုက္လို႕ တလအျပည္႔မွာတင္ တကယ္႔ေဖါက္ခြဲေရးတရားခံအစစ္ဗုိလ္မွဴး ကိုကုိႏိုင္ (KNU)ကို ေကာ႔ကရိတ္မွာဖမ္းမိ။ ဗုိလ္မွဴး ကိုကိုႏိုင္ကလည္းသူခြဲတာကို ၀န္ခံ။ သံလ်င္ေရနံခ်က္စက္ရုံနဲ႔ တခ်ိန္ထဲ ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ ကိုပါ ပါဆယ္ဗုံးေတြ ပုိ႔တဲ႔အေၾကာင္း၀န္ခံ ။ ဒါေပမယ္႔တိုင္းသိျပည္သိ လိမ္လိုက္ၾကျပီးျပီဆုိေတာ႔ဗိုလ္မွဴးကိုကိုႏိုင္နဲ႔ အဖြဲ႕ ကို ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမဗုံးခြဲမွဳနဲ႔ သက္သက္ေသဒဏ္ ခ်ျပီးကိုသန္းေဇာ္တုိ႔အမွဳကုိ ျပန္မျပင္ေပးတာ ဒီေန႔အထိေပါ႔ ။
ကုိသန္းေဇာ္ ကုိညီညီဦးတို႔ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ အင္းစိန္္ ၾကိဳးတုိက္မွာ ကာလတခုအထိ ေရခ်ိဳးဆင္းခ်ိန္ေလးေတြမွာ အေျပးအလႊားတေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေတြ႕ၾက ။ အေတြးအျမင္ေတြဖလွယ္ၾက ျဖတ္သန္းရမယ္ေထာင္သက္ေတြအတြက္ ျပင္ဆင္အားေမြးၾကပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္က အဘေတာ္ဘုရားေလး ၊ ဆရာဦး၀င္းတင္ဗိုလ္ၾကီး၀င္းထိန္ ေဒါက္တာဦးတင္မ်ိဳး၀င္း။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ျခံထဲကလူငယ္ေတြ၊သုံးေရာင္ျခယ္လူငယ္ေတြအျပံဳလိုက္နဲ႔ ၈၈အေရးအခင္းကာလအျပီးသိမ္းၾကံဳးဆြဲထည္႔ထားတဲ႔ေရာေကာေသာေကာ ေသဒဏ္က် ၾကိဳးသမား ၁၀၀ေက်ာ္(ေရာေကာေသာေကာလို႔ေျပာရတာက ကိုယ္႔အိမ္ေရွ႕မွာလာေသတဲ႔ အေလာင္းျပာကို တံမ်က္လွဲမိတဲ႔လူလည္းေသဒဏ္ပဲ) ေလာက္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေနခဲ႔ရတဲ႔ ၾကိဳးတုိက္ဟာ လူေတြျပည္႔ညွပ္စည္ကားေနခဲ႔တဲ႔အခ်ိန္ေပါ႔။တိုက္၀င္းထဲက တိုက္ ၆တိုက္စလုံး စုစုေပါင္းလူ ၇၀၀ေက်ာ္အထိရွိခဲ႔တဲ႔ကာလ။ ဒါေပမယ္႔ေထာင္ဆုိတာ ဘာကိုမွ အစိုးမရတဲ႔ေနရာ။ ဆိုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ကို ၈၉ ႏို၀င္ဘာမွာ အမိန္႔ခ်ျပီးၾကိဳးတိုက္ကေန တိုက္နံပါတ္- ၄ ကို ေရြ႕လိုက္တဲ႔အခါကိုသန္းေဇာ္ ကိုညီညီဦးတို႔နဲ႔ ေ၀းသြားပါတယ္။
၁၉၉၀ ေမေရြးေကာက္ပြဲမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က အျပတ္အသတ္ႏိုင္လိုက္တဲ႔အခါမွာေတာ႔ ေထာင္မွဴးေထာင္ပိုင္ ေထာင္၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ ဆက္ဆံပုံက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အေပၚခ်ိဳသာလာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း မၾကာခင္လြတ္ေကာင္းရဲ႔လို႔ မသိမသာေလးတြက္ၾကပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေလးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနၾကတာေပါ႔ေလ။ ဒါေပမယ္႔ဒီအေပ်ာ္က ၾကာၾကာမခံပါဘူး။ တလေက်ာ္ၾကာလာလို႔ လည္း ဘာအေၾကာင္း မွ မထူး။ ဒီခ်ဳပ္ကိုလည္း လႊတ္ေတာ္ေခၚမေပး၊ အာဏာလႊဲေပးဘို႕ဆိုတာ ေ၀လာေ၀း။ ဒါကိုသိလာတဲ႔ ေထာင္၀န္ထမ္းတခ်ိဳႈကြ်န္ေတာ္တုိ႔အေပၚမာေရေက်ာေရ ျပန္စိမ္းစိမ္းကားကား ျဖစ္လာ ၾကျပန္ပါတယ္။
၁၉၉၀ စက္တင္ဘာေနာက္ဆုံးပတ္ ၂၅ရက္ေန႔ မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေထာင္ထဲကေန လႊတ္ေတာ္ေခၚေရး အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးေရးေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္ေရး- ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း သပိတ္ တိုက္ပြဲႏြဲၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာေထာင္ထဲကို ဗိုလ္မွဴးေက်ာ္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္တဲ႔ စစ္တပ္ ။ လုံထိန္းတပ္ေတြ႔အလုံးအရင္း ၀င္လာျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကို တုိက္ေတြအသီးသီးကေန ဆြဲထုတ္ ရုိက္ႏွက္ၾကပါေတာ႔တယ္။ ကမာၻပ်က္သလိုပဲ။ အဲဒီတုန္းကအသံေတြကိုျပန္ ေတြးလိုက္ရင္ ဒီေန႔အထိ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ၾကားေနႏိုင္တုန္း။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကို မ်က္ႏွာအ၀တ္စည္း( ေခါင္းစြပ္ေတြက မေလာက္ေတာ႔ လို႔) ေခါင္းကို ပုဆုိးနဲ႔ အုပ္ျပီးလိမ္က်စ္စုခ်ည္လိုက္တာ။ေနာက္ လက္ထိပ္ေနာက္ျပန္ခတ္ ေျမၾကီးေပၚတြန္းလွဲ ၀ိုင္းကန္ၾက တက္ခုန္ၾက နံပါတ္တုတ္ေတြနဲ႔ အသားကုန္ေတၾကပါေတာ႔တယ္။ နားထဲမွာေတာ႔ ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ဟစ္ေနတဲ႔အသံေပါင္းစုံ နံပါတ္တုတ္သံ စက္တီးတာရာကို တ၀ွီး၀ွီးလႊဲရုိက္ေနတဲ႔အသံ။မခ်ိမဆန္႔ေအာ္ဟစ္ေနတဲ႔အသံေတြပဲ ၾကားေနရပါတယ္။ ကိုယ္လည္းပါတာေပါ႔။ အားရေအာင္ရုိက္ျပီး အေတာ္ၾကာေတာ႔ ေနပူထဲမွာပစ္ထားလိုက္ပါတယ္။ ရုိက္ရတဲ႔လူေတြက အေတာ္မ်ားေတာ႔ေတာ္ေတာ္နဲ႔မျပီးပါ။ အားရတဲ႔အခါကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ေနရာေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းဆီ တရြတ္ဆြဲသြားပါတယ္။ ေနာက္မွသိတာေတာ႔ေခြးတိုက္ေပါ႔။
ကြ်န္ေတာ္႔ကိုအခန္းတခုထဲေဆာင္႔ကန္ထည္႔၊ တံခါးျပန္ပိတ္။ ျပီးမွအျပင္ကေန လက္ေနာက္ျပန္ခတ္ထားတဲ႔ လက္ထိပ္ကို ျဖဳတ္ေပးပါတယ္။ တံခါးျပန္ပိတ္သံ။ ျပန္ထြက္သြားတဲ႔အသံ။ အသံေတြျငိမ္သြားလို႔ အားသြားတဲ႔လက္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႕မ်က္ႏွာမွာလုံးေထြးစည္းေႏွာင္ထားတဲ႔ ပုဆုိးကို ဖယ္လုိက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ကိုသန္းေဇာ္ကို ေသြးအိုင္ထဲလဲေနတာေတြ႕ပါတယ္။သူ႕ တကိုယ္လုံး ေခါင္းေပၚက ႏွာေခါင္းေတြထဲက စီးက်ေနတဲ႔ေသြးေတြနဲ႔ သူ႕အျဖဴေရာင္ေထာင္၀တ္စုံဟာ ခ်င္းခ်င္းနီေနပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္႔ညီေလးတေယာက္လုိသူ႔ကို ေပြ႔ထားမိပါတယ္။ ႏွာေခါင္းေသြးေတြကမတိတ္ပဲ အေတာ္ၾကာေအာင္ က်ေနတုန္း။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘာစကားမွမေျပာႏိုင္ပဲတေယာက္ကို တေယာက္အၾကာၾကီး ဖက္ထားၾကပါတယ္။ျဖစ္ရေလကြာ။
ေနာက္ႏွစ္ဦးသား တေယာက္္ဒဏ္ရာတေယာက္ စစ္ၾကပါတယ္။ သူက ေခါင္းက ၃ေနရာေလာက္ ကြဲသြားတယ္။ ႏွာေခါင္းကေတာ႔ အတြင္းက ထိထားပံုရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က်ေတာ႔ သူ႔လုိေခါင္းမကြဲပါ။ နဖူးမွာနဲနဲကြဲသြားတာတခု ပဲ။ ေခါင္းအႏွ႔ံအာလူးသီးၾကီးၾကီးေတြေတာ႔အေတာ္မ်ားမ်ားစမ္းမိတယ္။ ။ ၂ေယာက္လုံးေက်ာ တင္ပါးေတြတျပင္လုံး မဲမဲညိဳလုိ႔ သေျပသီးေရာင္ဖူးဖူးထေနပါေတာ႔တယ္။
မၾကာခင္ ေထာင္၀န္ထမ္းေတြေရာက္လာျပီး အက်ီလုံခ်ည္ အသစ္ တစုံစီ ေပး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီက ေသြးစြန္းေနတဲ႔ လုံျခည္အက်ီေတြကို သိမ္းသြားၾကပါတယ္။ သေဘာေကာင္းတယ္လုိ႔ ပထမထင္လိုက္တယ္။ ေနာက္မွ ဒါ ေထာင္ေျပာင္းမလို႔ စီစဥ္တာဆုိတာျပန္စဥ္းစားမိလာတယ္။
ေသခ်ာတယ္။ ည ၁၀နာရီေလာက္က်ေတာ႔ တေယာက္ခ်င္းထုတ္ျပီးလူကိုလည္း နဲနဲပါးပါးထပ္ထုႏွက္ ။ေျခေထာက္ေတြမွာ ေျခက်င္းေတြ ရုိက္ပါတယ္။ ေျခက်င္းရုိက္တယ္ဆိုတာ ေျခက်င္း၀တ္ႏွစ္ဘက္ ကို သံေျခက်င္းစြပ္လုိက္ျပီး ေပေပၚတင္ သံမွိဳစုိ႔ သြင္း ထုႏွက္ျပားလိုက္တာေပါ႔။ ေပေပၚတင္ စုိ႔နဲ႔ျပန္ရုိက္ျဖဳတ္မွ သံမွိဳက ျပန္ျပဳတ္ျပီး အဟေၾကာင္းေပၚ။ ဒါကိုျပဳတ္တူနဲ႔ွသံေျခကြင္းကို ျဖဲထုတ္မွ ေျခက်င္းျဖဳတ္လို႔ရတဲ႔စနစ္။
မနက္ေလးနာရီေလာက္မွာ တ၀ုတ္၀ုတ္ေဟာင္ေနတဲ႔ စစ္ေခြးေတြျခံရံျပီးကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ေထာင္ဗူး၀နားအထိိထုတ္ လူစစ္။ ေနာက္ အခ်ဳပ္ကားေပၚတင္။ မနက္ေမွာင္မဲမဲမွာ ခရီးတခုကို စၾကရတယ္။ ေနရစ္ေတာ႔အင္းစိန္ေထာင္။
ဘယ္ေရာက္မယ္မသိဘူး။ အခ်ဳပ္ကားျပာထဲမွာေတာ႔ အင္းစိန္ေထာင္ကမထားခ်င္ဆုံး တကယ္႔ ဆိုးေပ႔ေတေပ႔ ဆိုတဲ႔ ေသဒဏ္ က် လူဆိုးလူမိုက္ ၁၀ေယာက္ကို ႏိုင္ငံေရး နဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၁၀ေယာက္နဲ႔ တြဲ။ စုစုေပါင္းအေယာက္၂၀ ပါလာၾကတယ္။ သကၤန္းကြ်န္းကေခါင္း၆ေခါင္းျဖတ္တယ္ဆိုတဲ႔ေခြးဘီလူး ေခၚ တင္ေမာင္လတ္ဆိုတာလည္းပါရဲ႕။
အားလုံး ဒဏ္ရာေတြကိုယ္စီ။ တခ်ိဳ႔ ၾကိဳးသမားေတြက မ်က္လုံးေတြမွာပါ ေသြးေျခဥေနတာေၾကာက္စရာ။ ေနာက္ေတာ႔ ၾကိဳးသမား သိန္းေအးနဲ႔ ညီညီေထြးလုိ႔ သိလာ။အခ်ဳပ္ကား အခန္းအလယ္ေကာင္မွာက အခ်ိန္ ၅၀-၀င္ စဥ္႔အိုးၾကီးတလုံးခ်ထားတယ္။ အေလးအေပါ႔ လုပ္ၾက။ ကားကသြားေနတုန္း လူ ၁၉ေယာက္ ေရွ႕ေမွာက္မွာအေလးအေပါ႔ဆုိတာကို သံေျခက်င္းကိုးယို႕ကားယားနဲ႔ သြားရတာ ဘယ္လိုရွိမလဲ။ ေခ်ာင္းၾကည္႔ေပါက္က ျမင္သေလာက္ေတာ႔ကားက ျပည္ဘက္ကိုဦးတည္ေန။ ဒါေပမယ္႔ သာယာ၀တျမိဳ႕ီကို ေက်ာ္လာတယ္ ။ သာယာ၀တီေထာင္ကိုေျပာင္းတာမဟုတ္။
ျပည္ျမိဳ႔ကို ၀င္ေတာ႔ ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီးနဲ႔ယွဥ္ျပီး ကား ကိုေမာင္းေနတာမွတ္မိတယ္။ စက္တင္ဘာလဆိုေတာ႔ ဧရာ၀တီေရက တိုးေနတာ လမ္းေပၚကိုေရစပ္စပ္ေရာက္ေနတယ္ ။ အေကြ႔အေကာက္ျဖစ္ေနတဲ႔လမ္းကို ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာေရေက်ာ္ေနတာ ေခ်ာင္းၾကည္႔ေပါက္ကျမင္ရတယ္။ ကားက လမ္းအူေၾကာင္းကို ယူေမာင္းေနေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ထဲမွာမ်က္စိတဆုံးျမစ္ေရျပင္ၾကီးကို ျမင္ေနေတာ႔ေက်ာထဲအထိ ိေၾကာက္စိတ္က ၀င္လာတယ္။မျမင္ရတဲ႔တေနရာမွာ လမ္းေခ်ာ္ျပီး ကား ေရထဲဆင္းသြားရင္ဆိုတဲ႔အေတြး။ ေလာကၾကီးကိုတာတာ႔ျပရုံပဲ။ သံတခါး ၂ထပ္ကိုျဖတ္၀င္ရတဲ႔ အခ်ဳပ္ကားထဲမွာလူက ေျခက်င္း၀တ္နဲ႔ ဆိုေတာ႔ ေရနစ္ခဲ႔ရင္ ဆိုတဲ႔အေတြး။
ျပည္ေရာက္ေတာ႕ ျပည္ေထာင္ထဲ ၀င္ရတယ္ ။ ျပည္ေထာင္ကိုမ်ားေျပာင္းလိုက္တာလား။
မဟုတ္ေသးဘူး။ဆက္ထြက္ၾကရတယ္။
ၾကိဳးတိုက္ထဲမွာ၂၃ႏွစ္ၾကာ
အပိုင္း (၂)
ထိပ္ဆုံးက မာဇဒါဂ်စ္တစီး ဦးေဆာင္ ၊လက္နက္အျပည္႔အစုံနဲ႔ တိုင္းရဲကား ၂စီးေရွ႕ေနာက္ ညွပ္ ၊ မနက္ ၄နာရီေလာက္ကတည္းက ခရီးစလာတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အခ်ဳပ္ကားျပာၾကီးဟာ ျပည္ေထာင္က ထြက္လာေတာ႔ ေန႔လည္ ၁နာရီေလာက္ရွိျပီ။ လမ္းမွာ ကားခုန္တိုင္း တခ်ိဳ႕တင္ပါးဒဏ္ရာေတြကပို နာလို႔ထင္တယ္။ ကုန္းကုန္းကြကြ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ျပန္ထုိင္လိုက္လုပ္ေနတာဦးေဇာ္ေဖ၀င္း။ ဦးေဇာ္ေဖ၀င္း( ျမန္ညီဒီပါတီ) တင္ပါးကညိဳပုတ္ေနရုံမက။သူ႕အသားကပိုႏုသလားမသိဘူး။မီးေလာင္ဖုလို အေရၾကည္ ဖုေတြထျပီး ထိုင္ရတာပုိနာပုံရတယ္။ထုိင္လိုက္ထလိုက္နဲ႔။ေနာင္ ရာသီဥတုေအးတာနဲ႔ ေျခေထာက္တဖက္က ဒဏ္ျဖစ္ျပီး ခတ္ဆြဲဆြဲ လမ္းေလွ်ာက္ရတာေတြ႕တယ္။ ပန္းပဲတန္းျမိဳ႕နယ္က လူေကာင္ေသးေသးေရွ႔ေနဦးသိန္းဟန္ကေတာ႔ သူ႔ကိုယ္ေပၚ ေထာင္၀န္ထမ္းေတြ တက္ခုန္တဲ႔အေၾကာင္း ခဏခဏမေၾကမခ်မ္းစျမံဳ႕ျပန္။ ဗိုလ္ၾကီးစုိင္း၀င္းေက်ာ္ ကခတ္တည္တည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္းအေတြးနဲ႕ ဘာမွ စကားသိတ္မေျပာျဖစ္ဘူး။ ေထာင္၀င္စာေတြ႕ခြင္႔မရသေရြ႕႔စိတ္ပူေနမယ္႔အေမေတြအေၾကာင္း။ဘယ္ေရာက္လို႔ ဘယ္ေပါက္။ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္ၾကမလဲ။
မြန္အမ်ိဳးသား မကသ - ဥကၠဌကိုမင္းေဇယ်ကအသဲေကာင္းတဲ႔လူ။ သူ႔ေက်ာကုန္းနဲ႔တင္ပါးဒဏ္ရာ အနာေတြက ပုိမ်ားတယ္။ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္္။ ေထာင္က သူ႕ကိုေတာ္ေတာ္အညွိဳးတၾကီးထားတယ္။ -ရုိက္ေနတာကြ်န္ေတာ္႔ မ်က္ႏွာကို အ၀တ္စီးထားေပမယ္႔ အၾကာၾကီး-နားထဲမွာ ၾကားေနခဲ႔တယ္။ အညာသားမလွိဳင္နယ္က ဗကသ ကိုညိဳထြန္းက စစ္ေၾကာေရးက ကန္တဲ႔ေနရာကို ျပန္ထိတယ္ေျပာတယ္ ။တိုက္ထဲမွာ ေထာ႕နဲ႔ေထာ႔နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္တယ္။ ကိုသန္းေဇာ္ ကိုျမင္႔ေဆြ(ေက်ာင္းသား၊ေအဘီ အက္စ္ဒီအဖ္ကေသဒဏ္က်ၾကိဳးသမား၊ေနာင္အရူးတေယာက္လက္ခ်က္နဲ႔ သရက္ေထာင္ထဲမွာ ကြယ္လြန္)ကိုဆက္ေအာင္ႏိုင္(တကသ ဦးလွေရႊသား) ကိုေအာင္ေဇာ္ရွား(ပဲခူးေက်ာင္းသား)တို႔က လူငယ္ပုိင္းေတြလို႔ေျပာရင္ရမယ္။ အားလုံး ၁၀ေယာက္။
ေထာင္သဘာရင္႔ေနတဲ႔ၾကိဳးသမားတေယာက္ကတျခားေထာင္တခုေရာက္ရင္အ၀င္မွာထပ္ အရုိက္ခံရႏိုင္ေသးတယ္လို႔ဆုိလိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာအားလုံးငုိင္သြားတယ္။ေထာင္အ၀င္ ဦးခ်ိဳးတာဆုိပဲ။ ပက္ပက္စက္စက္ရုိက္တတ္တဲ႔အက်င္႔ရွိတဲ႔အေၾကာင္းေျပာေတာ႔အားလုံး ေတြကုန္တယ္။ ရထားတဲ႔ဒဏ္ရာေတြကနာက်င္ေနၾကျပီ။ေသြးေအးေနျပီ။ ထပ္တြယ္ခံရရင္မလြယ္ဘူးဆုိတဲ႔စုိးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔ေပါ႔။
လက္ပံတန္းကိုေက်ာ္၊ေအာင္လံျမိဳ႕အေရာက္ကားကဧရာ၀တီကမ္းစပ္ကုိေတာက္ေလွ်ာက္ ထုိးေမာင္းခ်သြားေတာ႔သိလိုက္ၾကျပီ။ ေအာင္လံတဖက္ကမ္းမွာ သရက္ရွိတယ္။ အဲဒီမွာသရက္ေထာင္ေလ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ကားေပၚက ခ်ေတာ႔ ေအာင္လံစခန္းတခုလုံးက ရဲေတြေခၚထားသလားမသိဘူး။ လူေတြကိုေဘးတဖက္တခ်က္ကေနကိုက္နဲနဲစီျခား ျခံရံျပီး ဒုတိယကမာၻစစ္လက္က်န္ ငါးေတာင္႔ထုိး အေမရိကန္ရုိင္ဖယ္ၾကီးေတြနဲ႔၀ိုင္းခ်ိန္ထားၾကတာ။ စကားေျပာစက္နဲ႔ အရပ္၀တ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြ အလုပ္ေတြရွဳပ္လုိ႔္။
အခ်ိန္သိတ္မၾကာလိုက္ခင္ ေအာင္လံျမိဳ႕လူထုက ျမင္ကြင္းကို အထူးအဆန္းနဲ႔ ရုန္းစုရုန္းစု ျဖစ္ျပီး လာၾကည္႔ၾကတာရုပ္ရွင္ရုိက္သလိုပဲ။ ေထာင္၀န္ထမ္းေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကုိ ဘယ္မွလွမ္းမၾကည္႔နဲ႔ ေခါင္းေတြငုံ႔ထားလုိ႔ဟိန္းေဟာက္ျခိမ္းေျခာက္ေနတယ္။ ေမာ္ေတာ္ ထဲကိုဆင္းေတာ႔ ေမာ္ေတာ္က ခတ္ေသးေသးေလး။လူ၂၀-၀မ္းေခါင္းထဲထုိင္လိုက္ေတာ႔ျပည္႔သြားတယ္ ။မသိမသာခုိးၾကည္႔ေတာ႕ ေမာ္ေတာ္ ႏွုတ္ခမ္းက ေရျပင္နဲ႕ နီးေနသလိုလို။ ရဲေတြကလက္ရမ္းေဘာင္ေတြေပၚကေနလက္နက္ ကိုယ္စီ အသင္႔အေနအထားမွာ။ ဒီေကာင္ေတြေရထဲခုန္ခ်ထြက္ေျပးသြားႏုိင္တယ္ဆိုတဲ႔ပုံစံမ်ိဳး။တကယ္ ကိုယ္႔အေတြးမွာက ေဘာင္းေဘာင္းထေနတဲ႔ ဧရာ၀တီျမစ္ျပင္ၾကီးကိုၾကည္႔ျပီး ဒီေမာ္ေတာ္ေမွာက္လုိ႔ကေတာ႔ သံေျခက်င္းေတြနဲ႔ ငါတို႔အားလုံး ခဏေလးျမဳတ္သြားမွာလို႔ ေတြးေၾကာက္ေနခဲ႔တာ။
သရက္ဆိပ္ကမ္းကိုတက္လာၾကေတာ႔လည္း ကမ္းညႊတ္ေအာင္လူေတြၾကည္႔ၾကတယ္။ ရဲေတြက စီတန္းျပီးတဖက္တခ်က္ကေနေသနတ္ေတြခ်ိန္ထားတဲ႔ ဒီေထာင္သားေတြဟာ အေတာ္ဆုိးတဲ႔ ရာဇ၀တ္သားေတြျဖစ္မယ္ဆိုတဲ႔အေတြးေတြရွိမလားမသိ။အနီးကပ္လာၾကည္႔ရင္ဒဏ္ရာေတြလည္းကိုယ္စီ။
သရက္ေထာင္၀င္ေတာ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကံေကာင္းပါတယ္။ ေထာင္ပုိင္ က လုပ္သက္ရင္႔အရပ္သားေထာင္ပိုင္ အဖုိးၾကီး။ပင္စင္သြားလုဆဲဆဲ။သတင္းေတြအစုံရထားျပီးျပီ။ ေနာက္မွသိတာ ႏိုင္ငံျခားသတင္းဌါနေတြ အားလုံးက အင္းစိန္ေထာင္ ဆႏၵျပပြဲကုိ ညတြင္းခ်င္းလႊင္႔ထုတ္ႏုိုင္ခဲ႔ၾကတယ္။ သူထပ္ထုလိုက္ ေထာင္းလိုက္ လို႔ပါ လာျပီးသား အတြင္းေက် ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ တခုခုျဖစ္ရင္သူ႔ ေခါင္းကိုပုံလာႏိုင္တယ္လို႔တြက္ပုံရတယ္။ လိုက္ပုိ႔တဲ႔ ေထာင္မွဴးကိုယ္တုိင္ကေဆးမွဴး ။ ဒီလူေတြ လမ္းမွာတခုခုျဖစ္ရင္ဆိုတဲ႔အေတြးနဲ႔ အင္းစိန္က ထည္႔ေပးလိုက္တာ။။ေထာင္ပုိင္ၾကီးက ထပ္မထုမေထာင္းလိုက္တာ ခုထိေက်းဇူးတင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔သရက္ေထာင္ေရာက္ျပီးေနာက္မွေျပာင္းလာတဲ႔သာယာ၀တီက ကိုေဂ်ာ္လီထြန္း ။ အင္းစိန္က ၅ည နဲ႔ လူ ၁၀၀ ေရာက္လာခ်ိန္မွာေနာက္ေထာင္ပုိင္အသစ္- အထုခံၾကရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို တိုက္ထဲတန္းပုိ႔တယ္။ တေယာက္တခန္း ။ ၀မ္းသာလိုက္တာ။ တိုက္ခန္းထဲ၀င္လုိ႔တံခါးေသာ႔ခတ္လိုက္တာနဲ႔ လူကစိတ္ခ်မ္းသာသြားတယ္။ လုံျခံဳသြားျပီ္။လူ႕ အသိစိတ္က အေတာ္ဆန္းတယ္။ ဒီေလာက္တိုက္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ အပိတ္ခံလိုက္ရတာကိုစိတ္မမြန္းၾကပ္သြားပဲ စိတ္ေအးခ်မ္းလုံျခံဳသြားတယ္ဆိုတာ ေထာင္က်တိုက္ပိတ္ေနဘူးသူမွနားလည္ႏိုင္မယ္။ ဒါေထာင္ကေပးတဲ႔အသိတခု။
တုိက္တံခါးဖြင္႔ထားရင္လူဟာအခ်ိန္မေရြးအရုိက္ခံရအသတ္ခံရႏိုင္တယ္။(ေနာင္ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ပါလာတဲ႔ကုိျမင္႔ေဆြကတိုက္ခန္းအျပင္ထြက္မ်က္ႏွာအသစ္မွာရုိက္အသတ္ခံ လိုက္ရ တာ။) တိုက္ခန္းတံခါးေသာ႔ခတ္ထားတဲ႔အခိုက္ဟာကိုယ္႔ကိုယ္ဘယ္သူမွ ရုတ္တရက္ အႏၱရာယ္ျပဳဘို႔မလြယ္ဘူး။ ဘ၀ကအခုိက္အတန္႔ လုံျခဳံသြားတယ္ဆိုတဲ႔အသိ္။
အဲဒီအေတြး၀င္လာရင္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆီကျခံေလွာင္ေမြးတဲ႔ ဥစားၾကက္ေတြကို ေျပးေျပးျမင္တယ္။ ျခံေလွာင္ျပီးေမြးတဲ႔ဥစားၾကက္ေတြကို ျခံျပင္ထုတ္လိုက္ရင္ သူတို႔မေနတတ္ဘူး။ ခ်က္ျခင္းျခံထဲ ျပန္ေျပး ၀င္တာ ေတြ႔ဘူးတယ္။ ကိုယ္လည္း ျခံေလွာင္ၾကက္ေတြလိုခံစားခ်က္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ မၾကာခဏ ေတြးျဖစ္တယ္။
သရက္ေထာင္က်မွွ အ၀တ္တထည္ကိုယ္တခုနဲ႔တကယ္ အေျခအေနမဲ႔ျဖစ္ေတာ႔တယ္ ။ ေထာင္သာေျပာင္းေပးလိုက္တာ။ဘာပစၥည္းမွ ပါမလာဘူး။ အင္းစိန္တိုက္နံပါတ္ေလး ကေန စစ္ေခြးတိုက္။ စစ္ေခြးတုိက္ကေနအခုုသရက္ေထာင္တုိက္နံပါတ္၂။ ေထာင္ပုိင္ကတေယာက္ခ်င္းဒဏ္ရာေတြလိုက္စစ္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ဘာေဆးမွေတာ႔ မေပးဘူး။ အထက္ညႊန္ၾကားခ်က္လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။
ကိုသန္းေဇာ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္အတူတူ သရင္ေထာင္တုိက္နံပါတ္ ၂ မွာ ေနခဲ႔ၾကတယ္။ သရက္ေထာင္က အဂၤလိပ္ ျမန္မာ ဒုတိယစစ္ပြဲအျပီးမွာေဆာက္တာဆိုေတာ႔ တိုက္ေတြက အိုလွျပီ။မ်က္ႏွာက်က္မွာ လင္းႏို႕ေတြ တြဲလြဲဆြဲ အုပ္ဖြဲ႕ေနၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အတြက္ေတာ႕ စိတ္၀င္စားစရာ တခုရတယ္ေအာက္ေမ႔တယ္။ လင္းႏုိ႕အေမေတြကလင္းႏို႕သား ကေလးေတြခ်ီပုိးထားတာ။ ႏို႔တိုက္တာ။
ေျခက်င္းတခြ်င္းခြ်င္းနဲ႔၂ပတ္ေလာက္ေနေတာ႔ ေရစခ်ိဳးခြင္႔ေပးတယ္။ ေျခက်င္းေတြလာျဖဳတ္တယ္။ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ဘ၀မွာ ေနာက္ထပ္အခ်ဳပ္အေႏွာင္တခု နဲ႔ေနရျပီး အဲဒီအခ်ဳပ္အေႏွာင္ကေန ျပန္လြတ္တဲ႔အရသာ။ အဲဒီမွာခံစားလို႔ရတယ္။ လြတ္လပ္မွဳေသးေသးေလးတခုျပန္ရတာ။
ကြ်န္ေတာ္အင္းစိန္က ပါလာတဲ႔ဒဏ္ရာေတြမွာမထင္မွတ္တဲ႔ လည္ပင္းက ဒဏ္ရာက ခံေနရတယ္။ ၀န္ထမ္းေတြမ်က္ႏွာကို ပုဆိုးအုပ္ျပီးလည္ပင္းကေနလိမ္အရစ္မွာအေတာ္ၾကပ္သြားတယ္။ ေနာက္- ေဆာင္႔ဆြဲေဆာင္႔တြန္းလုပ္ၾကေတာ႔လည္ပင္းအစ္ျပီးလည္ေခ်ာင္းက အသံအိုးကိုထိခိုက္သြားပုံပဲ။ စကားေျပာရင္လည္ပင္းကနာေနျပီးအသံကသိတ္မထြက္ဘူး။ ေက်ာနဲ႔တင္ပါးေတြကဒဏ္ရာေတြက ခ်က္ခ်င္း မေပ်ာက္ပဲတလေလာက္အထိညိဳမဲေနျပီး။ ဒဏ္ရာေတြ တလေက်ာ္ေတာ႔ ေပ်ာက္ျပီ။ ေထာင္၀င္စာစေတြ႕ခြင္႔ေပးတယ္။
အဲဒီမွာ မိဘေတြနဲ႔ျပန္ေတြ႕ခြင္႕ရၾက။ အိမ္ေတြက အသင္႔ယူလာတဲ႔ ေစာင္အ၀တ္အစား စားစရာေလးေတြနဲ႔ ဘ၀က ျပန္စုိစိုေျပေျပျဖစ္လာၾက။ ေနာင္ေတာ႔ အျပင္က မိသားစုေတြလည္း ရင္းႏွီးကုန္ၾကပါတယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ရက္ကိုလာေတြ႔ရတာဆိုေတာ႔ ေထာင္၀င္စာလာေတြ႕ရင္း အျပင္မွာအတူတူေစာင္႕ရင္း အကြ်မ္းတ၀င္ျဖစ္သြားၾကတာေပါ႔။
ရန္ကုန္ကေန သရက္ေထာင္လစဥ္လာေတြ႔ရတဲ႔ဒုကၡက မိဘေတြအတြက္ အေတာ္ၾကီးရွာၾကပါတယ္။ ကုန္းတတန္ေရတတန္။မိုးတြင္းမွာၾကံဳရာကူးတို႕စီး။ ေရျပင္ၾကီးကိုျဖတ္မ ွေရာက္တယ္။ေအာင္လံဘက္ကမ္းမွာတညအိပ္ျပီးမနက္ေစာေစာထမွ သရက္ေထာင္၀င္စာကို ေန႔လည္ေလာက္ေတြ႔ရတယ္။ ျပည္ရန္ကုန္ရထားအမွီကားအမွီ ျပန္ဘို႔ဧရာ၀တီျမစ္ကို ၾကံဳရာျပန္စီး။ ေႏြေရာက္ျပီဆုိရင္ ေထာင္၀င္စာတနင္႔တပိုးထမ္းျပီး ေနပူပူမွာသဲေသာင္ပူပူရွည္ၾကီးေတြကိုျဖတ္လာ ေတြ႔ရတဲ႔ ဒုကၡ။ မိဘေတြညည္းၾကတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ တႏွစ္ေလာက္ရွိေတာ႔ ကိုသန္းေဇာ္အေဖေလျဖတ္ျပီးဆုံးတယ္။ အသက္သိတ္မၾကီးေသးဘူး ။ တပ္ၾကပ္ၾကီးေဟာင္းတေယာက္။ ဒီသတင္းကို သူ႔အေမက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေပးသြားတာ။ သူ႔သားကို ေျပာမထြက္ဘူးေလ။
သူက သူ႕အေမကို ေထာင္၀င္စာေတြ႕ျပီးျပန္လာေပမယ္႔အမွဳမဲ႔အမွတ္မဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က သတင္းကိုသိေနျပီ။ သူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည္႕ျပီး ဘယ္လုိေျပာရမလဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အခ်င္းခ်င္းတိုင္ပင္ၾကပါတယ္။ ေသဒဏ္က်ထားတဲ႔သူတေယာက္ကို ထပ္စိတ္ဖိစီးေစတဲ႔-ကိစၥ။ ဒါေပမယ္႔ဒါက ၾကာၾကာဖုံးထားလို႔မျဖစ္ဘူး။သူ႕အေမျပန္သြား။ ၃ရက္ေလာက္ရွိေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရခ်ိဳးဖြင္႔ခ်ိန္တခန္းမွာစုျပီးသူ႔ကုိ အားလုံးအလယ္မွာထားျပီးကြ်န္ေတာ္ပဲေျပာရတယ္။ သူ႔အေဖဆုံးပါးသြားျပီလို႔ -သူ႔အေမေထာင္၀င္ထမ္းေတြကတဆင္႔ေျပာခိုင္းလိုက္တဲ႔ အေၾကာင္း။
သူမ်က္ႏွာတခ်က္ပ်က္တယ္။ေနာက္ဘာမွေထြေထြထူးထူးမေျပာပါဘူး။ေယာက်ၤားေတြ။ ဒီလုိပဲၾကိတ္ခံတာေပါ႔။ ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္ထိခုိက္တယ္။ ေနာင္ ၁၀ႏွစ္ၾကာ ေတာ႔ ဒီလုိအျဖစ္ကို ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ေရႊဘိုေထာင္မွာၾကံဳရတယ္။
ကံဆိုးျပန္တာကသေဘာေကာင္းတဲ႔ အရပ္သားေထာင္ပိုင္ၾကီးကသရက္ေထာင္မွာသိတ္မၾကာလိုက္ဘူး။
ေထာင္ပုိင္အသစ္ဗိုလ္ၾကီးေသာင္းညြန္႕ဆိုတာျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘုန္းျမင္႔တုိက္ရုိက္ခန္႔။စစ္တပ္ကေျပာင္းျပီးေရာက္လာတယ္။ အဲဒီမွာကြ်န္ေတာ္တို႔ျဂိဳလ္၀င္တာေပါ႔။ အေတာ္အေနၾကပ္အစားၾကပ္ျဖစ္တယ္။ သူကေထာင္အေတြ႔အၾကံဳလုံး၀မရွိ။ ဘယ္လုိအုပ္ခ်ဳပ္တယ္ဆိုတာမသိဘူး။ သူ႔စိတ္ထဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို စစ္ေျမျပင္က ဖမ္းမိထားတဲ႔ စစ္သုံပန္းလိုထင္ပုံရတယ္။ ပုံစံအျပတ္ကိုင္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ေန႔စဥ္ ၾကိဳးသမားေတြနဲ႔ စရုိက္မတူပဲေနရတဲ႔ဒုကၡ။ ေထာင္က ပုံစံကိုင္တဲ႔ဒုကၡနဲ႔ အေတာ္ ငရဲၾကီးေနၾကတာေပါ႔။ရာဇ၀တ္မွဳနဲ႔ ၾကိဳးသမားေတြကအခ်င္းခ်င္း မၾကာခဏ ရန္သတ္ၾကတယ္။ သူတို႔ရန္သတ္ရင္အေသအေၾကလုပ္တတ္ေတာ႔ ကိုယ္ေတြက ၀င္ထိန္းရတယ္။ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဆဲဆုိၾကတယ္။
လုပ္လုိက္လို႔ ေသာက္ခြက္- ရာသီလာသြားမယ္တို႔။ နံနိမ္႔သြားမယ္တို႔။ ပုံစံကို ၀ေအာင္စားထား တို႔ ။ မင္းကို သနားလို႔ႏို႔ေပးကိုင္-( ---) ---ရန္မရွာနဲ႔ဆိုတာေတြ႔က ေန႔တိုင္းတခ်ိဳ႕၀န္ထမ္းေတြနဲ႕သူတို႕႔ဆီကေနၾကားရတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ရာဇ၀တ္မွဳနဲ႔ၾကိဳးသမားေတြအမ်ားစုက ေထာင္၀င္စာလာေတြ႔တာမရွိေတာ႔ အေနအစားမွာကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုမွီခုိရတယ္။ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္းဘ၀တူအက်ဥ္းသားေတြဆုိျပီးေမတၱာနဲ႔ဆက္ဆံ။ ႏိုင္ငံေရးအမွဳ ရာဇ၀တ္မွဳ မခြဲပဲ အတူတူ မွ်စားေတာ႔ သူတုိ႔ကလည္း ခင္မင္ေလးစားရွိၾကပါတယ္။ သူတို႔အေပၚအထုိက္အေလွ်ာက္ေျပာလို႔ဆိုလုိ႔ဆုံးမလို႔နာခံၾကပါတယ္။
ႏိုင္ငံတကာလူ႕အခြင္႔အေရးအဖြဲ႔လို။ Amnesty International လိုအဖြဲ႕မ်ိဳးက စာတခ်ိဳ႕ ကိုသန္းေဇာ္အေမအိမ္ကိုေရာက္။ေနာက္စကားေတြျပန္႔။ဘယ္လိုသတင္းရသလဲမသိဘူး။ သက္ဆိုင္ရာက စာေတြလာသိမ္းသြားတယ္လုိ႕သူ႔အေမကေျပာတယ္တဲ႕
ကိုသန္းေဇာ္က သူ႔အမွဳွနဲ႔ပတ္သက္ျပီးတကယ္႕အျဖစ္မွန္ကို သူခံစားရသလို စာေရးတယ္။ စာရြက္ေဘာပင္ဆုိတာကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြအသက္။ကြ်န္ေတာ္တို႔လက္နက္ေလ။ ရသလို ရင္းျပီး ရွာေဖြေလ႔ရွိတယ္။ ေဘာပင္တေခ်ာင္းေၾကာင္႔ ေနာက္မွေျပာင္းလာတဲ႔၅ညတခ်ိဳ႕ ေထာင္ပိုင္ ဦးေသာင္းညြန္႔ရုိက္တာ ေသလုေမ်ာပါးခံရတဲ႔အေၾကာင္း ကို၀င္းႏိုင္ဦးက တခ်ိန္မွာအညၾတတေယာက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းမဲ႔ မွတ္တမ္း စာအုပ္မွာျပန္ေရးတာဖတ္ရမယ္။ မဂၢင္ဆရာေတာ္ၾကီးပါ သိမ္းၾကံဳးအရုိက္ခံခဲ႔ရတာေပါ႔။
သူေရးထားေတြးထားတာေလးေတြ ကိုသန္းေဇာ္ ကြ်န္ေတာ္ကုိျပတယ္။ အင္းစိန္မွာ သူ႔အမွဳမွန္ကို ေရးျပီးအျပင္အထုတ္မွာေထာင္က မိသြားျပီး သူေသလုေမ်ာပါးအရုိက္ခံခဲ႔ရျပီးျပီ။ ၀ါယာၾကိဳးေတြနဲ႔ လူကို ခ်ည္ျပီးရိုက္တာ။ ဒါကိုမမွတ္ဘူး။ သရက္ေထာင္မွာထပ္ေရးတယ္ ။
ကြ်န္ေတာ္က သရက္ေထာင္မွာ ၃ႏွစ္ပဲေနရတယ္။ ၁၉၉၃ ၾသဂုတ္လေရာက္ေတာ႔လြတ္ရက္ေစ႔တယ္။ ဘယ္ေန႔လြတ္မယ္ဆိုတာ ေထာင္ပိုင္က ၾကိဳမေျပာဘူး။ လြတ္မယ္႔ေန႔က်မွ နာရီ၀တ္ေလာက္အလုိမွာ ေရခ်ိဳးအ၀တ္အစားလဲ။ လႊတ္မယ္လာေျပာတာ။
ကိုသန္းေဇာ္ကြြ်န္ေတာ္အနားကပ္လာတယ္။ အတူတူအၾကာၾကီးေနလာျပီး ရုတ္တရက္ ခြဲၾကရမယ္။ ဘယ္ေတာ႔မွျပန္ေတြ႔ၾကမယ္ဆုိတာမသိ။အားလုံးနားလည္တဲ႔ကိစၥ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွ စကားမေျပာႏိုင္ဘူး။ သူကြ်န္ေတာ္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္တယ္။ ေနာက္ ပါးစပ္ကအကို- ကြ်န္ေတာ္႔အမွဳကုိ ကမာၻက သိေအာင္ လုပ္ေပးပါ- အထပ္ထပ္-မွာတယ္- အထပ္ထပ္-မွာလိုက္တယ္။
-အပိုင္း- ၃
ကြ်န္ေတာ္႔ကိုေထာင္ကလႊတ္လိုက္ေတာ႔သရက္ေထာင္ပိုင္ကနယ္ေျမခံေထာက္လွမ္းေရးလက္ထဲထည္႔။ သူက မွတ္တမ္းနဲနဲ ယူ။ ေနာက္ရဲစခန္းအပ္ ။ ရဲက ေမာ္ေတာ္ဆိပ္လိုက္ပုိ႔။ ေအာင္လံဘက္ကမ္းကူးတဲ႔ ကူးတုိ႔ေပၚ တင္ေပး။ ဘ၀တခုျပန္စကူးခတ္ရျပန္တာေပါ႔။ ေနာက္ေန႔မနက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ လင္းအားၾကီး။ ဘယ္သူမွအိပ္ယာမႏိုးခင္။ အေမဆိုတာ၀မ္းသာအယ္လဲ။
ေထာင္လြတ္စမွာ တိုက္ထဲအတူေနခဲ႔တဲ႔ လူေတြ မွာလိုက္သမွ် ကိုယ္ မွတ္မိသမွ် လိပ္စာေတြအတိုင္း လိုက္ေတြ႔။ သူတို႔အေမမိဘေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ စကားေျပာရတာ တလကုန္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနတဲ႔ေလးႏွစ္တာကာလမွာ တိုးခ်ဲ႔လာတဲ႔ရပ္ကြက္ေတြ၊ ရပ္ကြက္အေရြ႕အေျပာင္းေတြမ်ားလြန္းတဲ႔ မဟာရန္ကုန္။ သကၤန္းကြ်န္း သာေကတ ေျမာက္ဥကၠလာ စတဲ႔ ျမိဳ႔နယ္ေတြမွာေနတဲ႔လူေတြကို ျပန္အစ ေကာက္ရတာ မလြယ္ဘူး။ တခ်ိဳ႕ကတရပ္ကြက္လုံး ဖယ္ရ တျခားေျပာင္းရတာဆိုေတာ႔ ဘယ္ေရာက္လုိ႔ ဘယ္ေပါက္ သြားၾကတယ္မသိႏုိင္ေတာ႔။ ေထာင္ထဲကၾကိဳးသမားေတြဘ၀မွာ သူတုိ႔မိသားစုေတြက သူတုိ႔ ရွိတဲ႔ နယ္ေထာင္၀င္စာကိုလိုက္လာ ျပီး ေတြ႔ဘို႔ အင္အားမရွိတာနဲ႔ တခါမွမေတြ႕ႏိုင္ၾက။ က်န္ခဲ႔တဲ႔သူတုိ႔ ရပ္ကြက္ေတြကလည္းေ၀းေ၀းလံလံေရႊ႕သြားဆိုေတာ႔ေနာင္ တခ်ိန္ဒီၾကိဳးသမားေတြ လြတ္မယ႔္၁၅ႏွစ္။ ႏွစ္ ၂၀ မွာမိသားစုကို ျပန္အစေကက္ဘို႔ွ ျပန္ဆုံႏိုင္ဘို႔ ဘယ္လိုမွ လြယ္မွာမဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ အားလုံး သုံည ကေန- တကိုယ္ေတာ္ျပန္စၾကဘုိ႔သာရွိမလား ။ ကြ်န္ေတာ္သူတို႔မိဘေတြကို လိုက္ရွာမေတြ႕ေတာ႔တဲ႔အခါ အဲဒီလိုအေတြးျဖစ္တယ္။
ကိုုသန္းေဇာ္အေမနဲ႔အမရယ္ ။ သူ႔ဖတဆိုး တူမေလးကိုေတာ႔ သူမွာလိုက္တဲ႔ တညင္ ဘက္မွာ ရွာလုိ႔ေတြ႕တယ္။ကုိသန္းေဇာ္အေမနဲ႔တေနကုန္စကားေျပာတယ္။ရုိးရိုးဗြင္းဗြင္းၾကီး။ ေယာက်ၤားကဆုံး။ ကိုသန္းေဇာ္ကမရွိ။ကိုသန္းေဇာ္ရွိတုန္းက-ဒီသားက မိသားစုစီးပြါးေရး မွာဦးေဆာင္တာ-ခုသူမရွိေတာ႔မိသားစုခက္ခဲတဲ႔အေၾကာင္း။ သမီးမူလတန္းျပ ဆရာမလစာနဲ႔ေနရတယ္ဆုိတဲ႔အေၾကာင္း အိမ္ကို ေရာင္းျပီးနဲနဲေစ်းသက္သာတဲ႔ဘက္ေရႊ႕ဘို႕ စဥ္းစားေနတဲ႔အေၾကာင္း။
ေနာက္ေတာ႔တကယ္လည္းသူတို႔အိမ္ေရာင္းေနရာေျပာင္းရရွာတယ္။ သြားလည္တိုင္းတေခါက္ထက္ တေခါက္အေျခပ်က္ေနတာေတြ႕တယ္။ ကိုယ္ကလည္း ဘ၀ကို အသစ္တခုျပန္စရ ရုန္းကန္ရဆိုေတာ႔ ဘယ္မွာအခ်ိန္ျပည္႔ ကူႏိုင္မလဲ။ လၻက္ရည္ဆုိင္မွာမိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္အလုပ္ရွဳပ္ေနခဲ႔တာ။ သရက္ေထာင္သူတို႔သြားတဲ႔ အခါမွာေတာ႔ ၅၁လမ္းစိတ္တိုင္းက်-ကို သူတို႔၀င္လာတတ္တယ္။ ကိုယ္ကလည္း ၀မ္းသာအားရအမွတ္တရ ၾကာၾကာခံတဲ႔ ပလာတာေလးေတြ ကိုသန္းေဇာ္တုိ႔စားဘို႔ထည္႔ေပး။ လမ္းစားရိတ္ေလးနဲနဲေထာက္။
ကိုယ္႔လၻက္ရည္ဆုိင္ကေရာင္းေကာင္းသလို ေထာက္လွမ္းေရးကလည္းေန႔တုိင္း လူလဲနဲ႔ ကိုယ္႔ကို လာေစာင္႔ေရွာက္ေပးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ႔္ဆိုင္က ဒီမိုကေရစီသမားေတြနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ- ရ၀တေတြ-သတင္းေပးေတြ နဲ႔ ေထာင္ထြက္ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ ခုံခ်င္းကပ္ေက်ာေပးထုိင္ရင္း အားေပးၾကတဲ႔ ဆုံမွတ္တခုေပါ႔။အဲဒီမွာ လူထုကတကယ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာသိခဲ႔တယ္။ တခ်ိဳ႕က ေထာင္ထြက္မွန္းသိလုိ႔ သက္သက္လာအားေပးတာလုိ႔ ေျပာျပီးမွ လၻက္ရည္မွာတယ္။
ဒါေပမယ္႔ႏုိင္ငံေရးကိစၥက ကြ်န္ေတာ္ေသြးထဲသားထဲကိစၥဆုိေတာ႔ၾကာၾကာမေနရဘူး။ ၉၈အစကြ်န္ေတာ္ အထူးကုေဆးခန္းတခုကိုတြဲ အလုပ္လုပ္ေနတုန္း ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳသမိုင္း စာအုပ္ထုတ္တဲ႔အမွဳေပၚျပီး ေထာင္ထဲထပ္၀င္ရတဲ႔အခါ ကိုသန္းေဇာ္ မိသားစုနဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားျပီ။ ဒီတခါက ၇ႏွစ္ၾကာသြားတယ္။ ျပန္ထြက္လာေတာ႔ ကိုသန္းေဇာ္အေမေကာအမပါဆုံးပါးသြားၾကျပီ။မရိွၾကေတာ႔ဘူး။ သူ႔တူမေလးက ဘယ္ေဆြမ်ိဳးလက္ထဲပါသြားသလဲ။ဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲကြ်န္ေတာ္မသိေတာ႔ဘူး။
၉၃တုန္းကေတာ႔-ဘဘဦးေဇာ္ဘယ္ေတာ႔လြတ္လာမွာလဲဆိုတဲ႔၅ႏွစ္သမီး- သူ႔တူမေလး အေမးကို ကြ်န္ေတာ္ မၾကာခင္လြတ္မွာပါဆိုျပီးျဖီးျဖန္းခဲ႔တယ္။ ၂၀၀၄ ေရာက္တဲ႔အခါ သူ၅ႏွစ္သမီး မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။မၾကာခင္ဆုိတဲ႔ စကားနဲ႔ထပ္ ေျပာလုိ႔ႏွစ္သိမ္႔လုိ႔ ရတဲ႔အရြယ္မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။
ကြ်န္ေတာ္လည္းခုတေခါက္ေထာင္သက္ ၇ႏွစ္အတြင္းအေဖဆုံးပါး။ အေမကလည္း အသက္ ၇၀ေက်ာ္သြားျပီ္ဆုိေတာ႔ လြတ္လာတဲ႔အခါ အေမက အားေလ်ာ႔တဲ႔ေလသံနဲ႔ -"သားကို ေနာက္ထပ္အေမလိုက္ေတြ႕ဘုိ႔အားမရိွေတာ႔ဘူး။သားႏိုင္ငံေရးကိုစိတ္မျပတ္ႏိုင္္ရင္ တိုင္းျပည္ကထြက္သြား။ အေမစိတ္ခ်လက္ခ် သားကိုအေ၀းကလြမ္းရင္းေနသြားခ်င္ျပီ""လို႔ မေျပာစဖူးေျပာတယ္။ကြ်န္ေတာ္ရင္နင္႔တယ္။
ခက္တာကႏိုင္ငံျခားတရား၀င္ထြက္ၾကည္႔ဘို႔ပတ္စ္ပို႔ရုံးကသုံးပြင္႔တတ္ထားတဲ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔တဆင္႔တီးေခါက္းၾကိဳးစားတာေတာင္္ သူငယ္ခ်င္းက မလုပ္ေပးႏိုင္ဘူး။ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို စိစစ္ေနတုန္းတဲ႔။ ေလွ်ာက္လုိ႔မရ။ ဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္မသိ။ ၂၀၀၆ဧျပီမွာကြ်န္ေတာ္နယ္စပ္ကိုထြက္လာခဲ႔ျပီ။
ကြ်န္ေတာ္အိပ္မေပ်ာ္တဲ႔ကိစၥေတြမွာကိုသန္းေဇာ္တို႔အေၾကာင္းေတြအမ်ားၾကီးစုိးမိုးတယ္။ကိုသန္းေဇာ္ ေခါင္းမၾကာခဏကိုက္တဲ႔ဒဏ္က ပုိဆိုးေနျပီလား ။ သူ႕ကို ဘယ္သူသြားေတြ႕ဘို႕ ရွိသလဲ။ သူတို႔အတြက္ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္သလဲ။
သူကိုယ္တိုင္ေရးထားတဲ႔ သူ႔အမွဳျဖစ္စဥ္ကို ေတာ႔ သက္ဆုိင္တဲ႔ဥပေဒဌါနတခုကို ပုိ႔ေပးခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔လည္း ဥပေဒဆုိတာ စစ္အစိုးရက ၾကိဳက္သလိုလုပ္ေနတဲ႔တုိင္းျပည္မွာ ဘယ္အခ်ိန္က်မွ ဥပေဒအကာအကြယ္ ဥပေဒအေထာက္ အပန္႔သူတုိ႔ရမွာလဲ။
သူနဲ႔ညီညီဦးကို ေသဒဏ္နဲ႔ တကြ်န္းခ်ထားတာဆိုေတာ႔ လြတ္ျငိမ္းသက္သာအမိန္႔လာတဲ႔အခါ ေသဒဏ္က ႏွစ္ ၂၀ ျဖစ္ပါတယ္။ တကြ်န္းက ၁၀ႏွစ္ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ႔ သူတို႔ ၂ေယာက္က ႏွစ္ ၃၀ အခုဆက္ခံစားေနရတာေပါ႔။ မိုးေက်ာ္သူေလးက ေသဒဏ္က ေန တကြ်န္းေျပာင္းေတာ႔ ႏွစ္ ၂၀ ။ အခုသူလြတ္သြားျပီ။
ေဒါက္တာ ထြန္းသူတို႔ ၁၆ေယာက္လည္း တကြ်န္းက်ေနရာက လြတ္ျငိမ္းသက္သာလာေတာ႔ ၁၀ ႏွစ္ျဖစ္ကုန္ျပီး အခုအကုန္လြတ္သြားၾကျပီ။
ညီညီဦးကေတာင္ငူေထာင္မွာေလျဖတ္ခံရတယ္ၾကားတယ္။ စိတ္ဘယ္ေလာက္ဆင္းရဲဖိစီးျပီး အသက္ငယ္ငယ္မွာေလျဖတ္ခံရႏိုင္သလဲ။ သရက္ေထာင္က လြတ္လာသူတိုင္းကိုၾကံဳရင္ ကိုသန္းေဇာ္အေၾကာင္းေမးျဖစ္တယ္။သူကကြ်န္ေတာ္႔ရင္ထဲကလြမ္းဆြတ္ေနတဲ႔ညီေလးတေယာက္။ သိတ္စိတ္ေကာင္းရွိတယ္။ အနစ္နာခံခ်င္တယ္။။ တာ၀န္ခံတတ္တယ္။ စြန္႕စားခ်င္တဲ႔လူငယ္တေယာက္။ သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ မီးျပင္းထဲကိုျဖတ္တဲ႔ စမ္းသတ္ပြဲေတြကေန သူကိုကြ်န္ေတာ္ဖတ္ခဲ႔တယ္။
ကိုသန္းေဇာ္ဘယ္လိုေနလဲေမးရင္စိတ္ထိခုိက္ေနတယ္ေျဖတဲ႔လူမ်ားတယ္။ေရဒီယိုမိလို႔ ေထာင္၆လ ထပ္ခ်ထားေသးသတဲ႔။ကြ်န္ေတာ္ခန္႔မွန္းမိတယ္။ကြ်န္ေတာ္ဆုိရင္လည္းစိတ္ထိခုိက္မွာပဲ။ရူးခ်င္လည္းရူးသြားႏိုင္တယ္။ အဂၤလန္က ကိုယ္ေနတဲ႔ ျမိဳ႕ ေကာလိပ္ညေန COURSE ေတြမွာ COUNSELLING COURSE ေတြတက္ျဖစ္ေတာ႔ အတန္းေဖၚေတြက ဘ၀ျပသနာေတြတင္လာတာကို နားေထာင္ရတဲ႔အခါ ကြ်န္ေတာ္ ခံစားလို႔မရတာေတြျဖစ္တယ္။ပုရြက္ဆိတ္တန္ဆာအနာလုပ္တယ္ေနတယ္လို႔ မေကာင္းတဲ႔အေတြးေတြ ၀င္လာတတ္တယ္။ ငါလည္း ေဆးကုဘို႔လိုတယ္။ ငါ႔ညီက်ေတာ႔ ဘယ္လိုျပန္ကုမလဲ။ ၂၃ႏွစ္သား ဘ၀တခုကို အခု ၂၃ႏွစ္ေပါင္းလိုက္တဲ႔အခါ အဲဒီဆုံးရွံးမွဳကာလၾကီးဟာ ဘာနဲ႔ ျပန္အစားထိုးမလဲ။ ဘာနဲ႔ဆက္ တန္ဖိုးျဖတ္မလဲ။
ေထာင္က်တာမဆန္းပါဘူး ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးေျပာတဲ႔လူေတြ။ မထိတထိေကာ္မင္႔ေတြတခါတေလ ဖတ္မိတဲ႔အခါ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ ေထာင္ထဲတလွည္႔ျပန္ေရာက္သြားတဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးေတြရယ္ က်န္ခဲ႔တဲ႔ သူတို႔ မိသားစုဘ၀ေတြကို ေျပးေျပးျမင္လိုက္တယ္။
၂၀၀၄ ႏို၀င္ဘာ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ေရႊဘိုေထာင္က လႊတ္ေပးေတာ႔ ၇ ႏွစ္ခ်ထားတာ ျပည္႔ဘို႔ ၂လအလုိမွာေပါ႔။ေထာင္သက္၅ႏွစ္ေလာက္အရမွာလက္မွတ္ထိုးထြက္ဘုိ႔ဆိုျပီးေထာက္လွမ္းေရးကလာၾကိဳးစားတယ္။နယ္ေျမခံအရာခံဗိုလ္ကကိုယ္ေျဖလုိက္တဲ႔အေျဖကိုစိတ္ဆုိးျပီးေထာင္ထဲမွာေသသြားခ်င္သလားလို႔ေျပာတယ္။မၾကာခင္မွာကြ်န္ေတာ္တီဘီေရာဂါရတယ္။ တီဘီအတြက္ေဆးကုဘို႔ေထာက္လွမ္းေရးကလာေတြ႕ေတာ႕လည္းသူပဲ။လူကိုေထာင္အၾကိမ္ၾကိမ္က်ျပီးေထာင္မွာေသမယ္႔လူလို႔ေျပာတယ္။
ကြ်န္ေတာ္လြတ္တဲ႔အခ်ိန္က-သူေထာင္ထဲျပန္၀င္ရတဲ႔အခ်ိန္ေပါ႔။သူတို႔ေထာက္လွမ္းေရး တဖြဲ႔လုံးေထာင္ထဲေရာက္ၾက။ အလုပ္ေတြအနားေပးခံရခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးခင္ညြန္႔လည္း ထိပ္ကပါတယ္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔လက္ထက္ မွားယြင္းစစ္ေဆးမိခဲ႔တဲ႔အမွဳေတြ စိစစ္ျပန္လႊတ္ေပးမယ္လုိ႔ သတင္းစာက ေဖၚျပတယ္။ကိုသန္းေဇာ္ ကိုညီညီဦးတို႔ကို ျပန္လႊတ္လိုက္မလား မသိမသာ ေတြးမိေသးတယ္။ ေရႊဘုိေထာင္ကကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတူ- ၈၁ေယာက္လုိ႔ထင္တယ္။ လႊတ္ေပးတာ။ ကြ်န္ေတာ္႔ကို လႊတ္တဲ႔အခ်ိန္မွာတျခားဘယ္၅ညမွ မပါဘူး။ လြတ္ခါနီး ၂လအလိုေရာက္ေနတဲ႔ကြ်န္ေတာ္တေယာက္ပဲလြတ္တယ္။
ျပီးခဲ႔တဲ႔သကၠရာဇ္၂၀၁၀ ႏွစ္ထဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ကို အိမ္ကေနလာေခၚတဲ႔ ဗီဒီယိုအပိုင္းတခု ေဖ႔စ္ဘြတ္စာမ်က္ႏွာေပၚကိုေထာက္လွမ္းေရးေတြ လွစ္ထုတ္လုိက္တယ္။ ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲေတာ႔ မသိဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲမစခင္ေလးဆုိေတာ႔ လူေတြအာရုံျပားေအာင္ဖန္တီးခ်က္တခုလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီမွာအိမ္ကခြါကာနီး။ ေျမးကေလးေတြမိသားစုေတြကို ႏွဳတ္ဆက္တဲ႔အခန္း။ ၀မ္းနဲစရာေကာင္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္းစိတ္မေကာင္းဘူး။ မိသားစုနဲ႔ ခြဲခါနီးကိစၥ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ခံစားခဲ႔ရတာေပါ႔။
သားေတြ သားမက္ေတြနဲ႔ ကြဲေနတဲ႔အေၾကာင္းဦးခင္ညြန္႔ထည္႔ေျပာတဲ႔အခန္းေလး။ သူကအပုံၾကီး ေတာ္ေသးတာသူမသိဘူး။ေဒၚခင္၀င္းေရႊလုိက္ခြင္႔ရတာကံေကာင္းတာေပါ႔။ သူ႔ဘ၀မွာ သူမ်ားေတြ အေၾကာင္းတခါမွထည္႔စဥ္းစားခဲ႔ဘူးပုံမရဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တေယာက္။ ကံကံရဲ႕အက်ိဳးကိုယုံတယ္။ ၀ဋ္ဆုိတာရိွ္တယ္။
ဦးခင္ညြန္႔အေခြကို ၾကည္႔ျပီးသနားပါတယ္လို႔ ကြန္မင္႔ေပးတဲ႔လူေတြ- ကိုသန္းေဇာ္တို႔အတြက္လည္း ကြန္မင္႔၀င္ေပးေစခ်င္တယ္။တခ်ိဳ႕ကမ်က္ႏွာၾကီးမွ သနား တတ္ၾကစိတ္၀င္စားၾကတာလား။ ကိုသန္းေဇာ္တုိ႔အမွဳစစ္တုန္းကေထာက္လွမ္းေရးေတြ ခုဆိုအားလုံးအလုပ္ျပဳတ္ေထာင္က်ျဖစ္ေနၾကတယ္ီ။ အမွဳတခုကို သူတို႔ ကိုင္ရင္အနည္းဆုံး ၆ေယာက္ကိုင္ေလ႔ရွိတယ္ ။ သမတလူၾကမ္းလို ထုိးၾကိတ္ သတ္ပုတ္တာ၀ါသနာပါသူ၃ေယာက္။ ေခ်ာ႔ေမာ႔ေျပာတတ္သူ ၃ေယာက္ တလွည္႔စီ ။ အမွဳစစ္ျပီးအခ်က္အလက္ရွာတည္ေဆာက္ၾကတယ္။ သူတို႔အထက္မွာသူတုိ႔ေရးတဲ႔အမွဳကိုဖတ္ျပီး ရက္စ္-ႏိုး-အိုေကနဲ႔ေမးခြန္းေတြခ်ေပးတဲ႔ အရာရွိလူၾကီးေတြရွိတယ္။ ကိုသန္းေဇာ္တုိ႔ကို လုပ္ၾကံတာ တေယာက္ထဲမဟုတ္ဘူး။ အမွဳအမွန္ကို သိတဲ႔လူေတြအမ်ားၾကီး။ ဘယ္ေတာ႔အမွန္ကိုေဖၚထုတ္မလဲ။ ဘယ္သူေဖၚမလဲ။အဲဒါဟာကြ်န္ေတာ္ဘ၀မွာသိတ္အေရးၾကီးတဲ႔ ထာ၀ရ ေစာင္႔ၾကည္႔ေနတဲ႔ အလုပ္တခု ျဖစ္ပါတယ္။
ဗိုလ္မွဴးကိုကိုႏိုင္အမွဳကို စစ္တဲ႔ဘက္မွာလည္း ဗိုလ္မွဴးကိုကိုႏုိင္နဲ႔အတူေထာင္က်တာ အမွဳတြဲ၃ေယာက္ ရိွတယ္လုိ႔ သိထားတယ္။ ဗုံးေထာင္ဘို႔စီစဥ္သူ။ လုပ္သူ။ သြားပုိ႔သူ။ ။သူတို႔တဦးခ်င္းကုိစစ္ရတဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ေတြအမ်ားၾကီး။သူတုိ႔အထက္က အမွန္ကိုသိတဲ႔ တပ္မွဴးေတြအမ်ားၾကီး။ဘယ္အခ်ိန္ထိ ႏွဳတ္ပိတ္သြားမွာလဲ။ ဘာလုိ႔အျပစ္မဲ႔သူေတြကို လုပ္ၾကံခဲ႔ ရက္စက္ခဲ႔တာ- သိသိနဲ႔ ေနခဲ႔ၾကတာလဲ ။
အခု( ၁၂.၁၀.၂၀၁၁) ေထာင္ကေန အသုတ္လုိက္လႊတ္ေပးေနျပီလို႔ ၾကားတယ္။ ကိုဇာဂနာလြတ္ျပီ။ ကိုမင္းကုိနိုင္ လကုန္ကာနီးအသုတ္မွာပါမယ္။ ေရႊဘိုက ကိုၾကည္သာထြန္း ကိုေက်ာ္မင္းသန္း ဘုန္းဘုန္းဦးသု ဘုန္းဘုန္းျမင္႔ေဇာ္ တုိ႔ကို စာရင္းမွာေတြ႕တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ကိုသန္းေဇာ္နဲ႔ ကိုညီညီဦးကိုေမွ်ာ္ေနတယ္ဗ်ာ။ လုပ္ၾကဦး။
ခြန္ဆုိင္း ( ၁၂.၁၀ . ၂၀၁၁)
