" မယ္ျမ " အမ်ဳိးသားပညာ၀န္ဦးဖိုးက်ား ၁၂၉၄ခု(ကိုယ္ေတြ႔၀တၳဳမ်ား)

" မယ္ျမ "
ေရးသူ-အမ်ဳိးသားပညာ၀န္ ဦးဖိုးက်ား

လြန္ခဲ့ေသာ ၁၃-ႏွစ္က သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းမ်ား ေပၚေပါက္လာရာ ရခိုင္ျပည္ စစ္ေတြျမိဳ႕တြင္လည္း အမ်ဳိးသားေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း တည္ေထာင္ ေလသည္.။ ထိုေက်ာင္းသို႕ တႏွစ္တေခါက္ဆိုသလို သြားေရာက္ၾကည့္ရႈရာ လြန္ခဲ့ေသာ ေလး၊ငါးႏွစ္ေလာက္က တစ္ေခါက္သြားရသည္။
ရန္ကုန္မွစစ္ေတြသို႕ ပင္လယ္ကူးသေဘာၤျဖင့္ ႏွစ္ညႏွင့္ သံုးေန႔သြားရ၏။ ၄င္းသေဘၤာမွာ စစ္တေကာင္းကုလား (ေခၚေတာ)မ်ား အစီးအမ်ားဆံုးျဖစ္၏။ ရခိုင္မ်ားအနည္းငယ္စီးၾက၏။
ကၽြႏု္ပ္သြားေသာအေခါက္၌ ရခိုင္သံုးေလးေယာက္ႏွင့္ ျမန္မာကၽြန္တစ္ ေယာက္သာပါ၏။ အျခားတို႕က ကုလားမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ရန္ကုန္ကထြက္၍ တစ္ညထြက္ျပီးေနာက္ ကမ္း-လမ္း မျမင္ေသာ ပင္လယ္ၾကီးသို႔ေရာက္၏။ ပင္လယ္သမုဒၵရာတို႕၏ အံ့ၾသဖြယ္သည္ ၾကီးက်ယ္လွ၏။ သေဘာၤစီးသူတို႕ သည္ ကုန္းပတ္သို႕ထြက္ခါ ပင္လယ္သမုဒၵရာ၏ အညွိ႕ဓာတ္ကို မျပတ္မစဲ စြဲျမဲ ၾကည့္႐ႈ၍ ေငးေမာ ေနသူေန၊ ေတြးေတာေနသူေနရွိၾကကုန္၏။
ကၽြႏု္ပ္သည္လည္း ကုန္းပတ္ေပၚသို႕ထြက္ခဲ့ရာ ကုန္တင္ကုန္ခ်ေပါက္အနီး ေထာင့္တစ္ခု၌ ကုလားလင္မယားႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ျမင္ရ၏။ ကုလားမမွာ ေခါင္းျမီးျခံဳ၍ရွိ၏။ ၄င္၏အသားအေရမွာ အတန္ပင္ျဖဴစင္သပ္ရပ္၏။ ထိုကုလားမ သည္ ျဖဴစင္သပ္ယပ္လွသည္၊ အသို႕နည္းဟု အနီးသို႕ မေယာင္မလယ္ ကပ္ၾကည့္ရာ င္း၏ေယာကၤ်ားကုလားက “ဘယ္ႏွယ့္လည္းဆရာၾကီး၊ ဘယ္သြား မလို႕လည္း၊ ထုိင္ပါအံုးလား၊ ကြမ္းမ်ား-ဘာမ်ားစားရေအာင္ေလ” ဟုျမန္မာေရ လည္ပတ္ စြာႏွင့္ ႏႈတ္ဆက္ေလရာ။
“ေအာ္-ခင္ဗ်ား ဗမာလို ေကာင္းေကာင္းတတ္သကို။ ဗမာျပည္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနဘူးတယ္ထင္ပါရဲ႕၊ အင္မတန္လည္း ပီတာဘဲ။ ႏို႕ ခင္ဗ်ား မိန္းမေကာ ဗမာစကားတက္ရဲ႕လား”
ထိုအခါ ကုလားက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္၍ “ တတ္လား၊မတတ္လား ခင္ဗ်ားဘဲေမးၾကည့္ေတာ့၊ ေဟး-မယ္ျမ ဒီမွာ ဗမာတစ္ေယာက္ကြဲ႕၊ စကားမ်ား ေျပာပါအံုး” ဟုေဖာ္ေရြစြာေျပာ၏။
မယ္ျမဆိုသူသည္ ထိုအခါမွ ကၽြႏု္ပ္တို႕ဖက္သို႕လွည့္၍ မ်က္ႏွာဖံုးကို အတန္ဖြင့္ခါ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ဆိုသည္ကား-
“ရွင္ကဘယ္ကလဲ ဘယ္သြားမလို႕လဲ”
“ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ကလာပါတယ္။ အခုစစ္ေတြကို သြာမလို႕ဘဲ။ ေနပါဦး ခင္ဗ်ားက ဘယ္အရပ္ကလည္း အေၾကာင္းပါတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ”
“ကၽြန္မက ဟသၤာတနယ္ကပါ။ အေၾကာင္းပါတာ တႏွစ္ေက်ာ္ဘဲရွိပါ ေသးတယ္။”
“ေအာ္ ဟသၤာတနယ္ကလား ကၽြန္ေတာ္လဲ ဟသၤာတနယ္ကဘဲ။ ခင္ဗ်ား ေနရပ္က……”
“ကၽြန္မက နိဗၺာန္ ရွင္ပင္သာေလ်ာင္ရြာကပါ။ ရွင္ကေကာ-”
“ ဟင္-ကၽြန္ေတာ္လည္း နိဗၺာန္ကဘဲ” ဆို၍ မ်က္ႏွာကိုစိုက္ၾကည့္မိရာ သိသလိုလိုရွိ၏။ ၂-ေယာက္သားစိုက္ၾကည့္ၾက၍ မၾကာမီပင္ ကၽြႏု္ပ္ထင္သည့္ အတိုင္း-
“ေနပါဦး၊ ခင္ဗ်ား၊…ဟာ၊ ဧကႏၱဘဲ နင္ ကိုထြန္း သမီးမယ္ျမ မဟုတ္လား။ နင္ငါ့ကို မမွတ္မိဘူးလား။ငါ-ေမာင္က်ားရယ္ေလ”
“ေဟ-ေအာင္မယ္ေလးဟယ္။ ေအးဟယ္ ဟုတ္ပါရဲ႕ နင္ကခုဆံပင္ေတြ ဘာေတြနဲ႔။ ၀လို႕ကိုဟဲ့။ ကတဲ့ဟယ္။ ငယ္ငယ္က ရုပ္တစက္ကမွမရွိဘူး။ ေအးဟယ္။ ဟုတ္ပါရဲ႕။ နင္အစ္ကိုၾကီးနဲ႔ ငါမၾကာမၾကာ ေတြ႔တယ္။ နင္ရန္ကုန္ မွာေနတယ္ေျပာတယ္။ အခုေတြ႔ရတာ အင္မတန္ ၀မ္းသာတယ္ကြယ္။ တို႕ေက်ာင္းကထြက္သြားတာ ခုဆိုရင္ ၁၂-ႏွစ္ ၁၃-ႏွစ္ေလာက္ရွိေရာ့မယ္။ (သူ႕ ေယာကၤ်ားဖက္လွည့္၍) ဒီမွာအဒူလျမစ္ရဲ႕၊ ဒါဟာ တို႕သူငယ္ခ်င္း၊ ေက်ာင္းေန ဖက္၊ ကစားဖက္ကြဲ႔။ အင္မတန္ခင္ၾကတယ္။”
“ေအာ္-ဟုတ္ကလား၊ ေအးေအးေကာင္းတယ္။ ကိုင္းစကားေျပာၾကားအံုး” ဟုုဆို၍ထသြား၏။
ဇာတ္ရင္းကိုလွန္ရအံုးမည္။ နိဗၺာန္ရြာႏွင့္ ရွင္ပင္သာေလ်ာင္းရြာ စပ္ၾကား တြင္ ေလာကဓာတ္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းရွိ၏။ ထိုေက်ာင္းတြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႕ ငယ္ငယ္ ကေနၾကရာ ကၽြႏု္ပ္တို႕ နိဗၺာန္ဖက္က၊ ဖိုးေအးၾကီးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕တတြဲ၊ ရွင္ပင္သာေလ်ာင္းရြာဘက္က မယ္ျမ၊ ဧစိန္၊ သန္းညႊန္႔တို႕တစ္တြဲ အလြန္ ခ်စ္ခင္ၾက၏။ ကစားအတူ၊ စားအတူသဆိုသလိုေနၾက၏။ ၄င္းေက်ာင္း ၆-တန္း တြင္ အတူေနၾက၏။
ကၽြႏု္ပ္တို႕လူစုတြင္ မယ္ျမႏွင့္ဖိုးေအးၾကီးတို႕အေၾကာင္းကို အထူးေျပာရဦး မည္။ မယ္ျမမွာ ဥာဏ္ေကာင္း၏။ သြက္လက္၏။ ပါးနပ္၏။ ကၽြႏု္ပ္တို႕ သူငယ္ခ်င္း ဖိုးေအးၾကီးမွာကား မယ္ျမ ဥာဏ္ေကာင္းသေလာက္-သြက္သ ေလာက္-ပါးသေလာက္၊ ဖိုးေအးၾကီးက- ဥာဏ္ထိုင္း၏။ ထံု၏။ ႏုံ၏။ သို႕ရာတြင္ အလြန္သေဘာေကာင္းရွာ၏။ မယ္ျမက ဖိုးေအးၾကီးကို သစ္တံုးဟု သေဘာထား ၏။ သူ႕လက္ေအာက္ငယ္သားကဲ့သို႕ ခိုင္းေစ၏။ စိတ္မထင္လွ်င္ နားရြက္ ဆြဲျခင္း၊ ထုရုိက္ျခင္းကိုျပဳ၏။ အလြန္အႏိုင္ရ၏။ သို႕ရာတြင္ မုန္းသည္ကား မဟုတ္ေခ်။ မယ္ျမကစားစရာရွိလွ်င္ မိမိကနဲနဲယူ၍ ဖိုးေအးၾကီးကို သူမ်ား ေစာ္ကားလွ်င္ မယ္ျမက ၀င္၍ ခုခံ၏။ မယ္ျမမွာ ဖိုးေအးၾကီးအတြက္ မၾကာမၾကာ ဆရာဘုန္းၾကီးေရွ႕သို႕ ေရာက္ရ၏။
ဤသို႕ေနၾကရာ ၆-တန္းစာေမးပြဲျပီးသည္႕ေနာက္ ကြ်ႏု္ပ္ထြက္ခဲ့၏။ သူတို႕လည္း မၾကာမီဆိုသလို ေက်ာင္းကထြက္ၾက၍ မယ္ျမႏွင္႕ ဖိုးေအးၾကီးတုိ႕ ခ်စ္ၾကိဳက္ေနၾကသည္ဟု ၾကားရ၏။ ကြ်ႏု္ပ္သည္လည္း အျခားေက်ာင္းမ်ားတြင္ ျမန္မာ၇-တန္းဆရာျဖစ္၊ အဂၤလိပ္ ၁၀-တန္း၊ ေနာက္ ရန္ကုန္ေကာလိပ္သို႕ ေရာက္ခဲ႔၏။ ၁၂- ႏွစ္ ၁၃- ႏွစ္ ကြဲၾကျပီးေနာက္ သမုဒၵရာ ပင္လယ္ေၾကာတြင္ မယ္ျမကို ကုုလားမယားအျဖစ္ႏွင့္ ေတြ႕ရၾကဳံရသည္မွာ အတန္ထူးဆန္း အံ့ၾသ ဖြယ္ေကာင္း၏။
“မယ္ျမရယ္၊ နင္ဘယ္အျဖစ္ေရာက္လာတာလဲ၊နင္ဟာေတာ္ပံုေတာ္ပန္းနဲ႕ ေနပါဦး၊ ဖိုးေအးၾကီးေကာ”
“မင့္လူ ဖိုးေအးၾကီးလား၊ မင္းကလူဟုတ္ၾကီးထင္ေနသလား၊ ငယ္ငယ္က ႏုံႏုံ၊ ၾကီးေတာ႕သာႏုံေသးတယ္၊ သူ႕ကိုမခ်စ္လို႕ေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိ႔ေပတဲ့ လူစတုံးလြန္းလို႕ပါကြယ္၊ ဒီအေကာင္”
“နင္႕ကုလားကေကာ၊ဘယ္ေလာက္မ်ားလူစေကာင္းလို႕လဲဟဲ႕။”
(မခံခ်င္၍ေဒါသႏွင္႕ေမးသည္။)

“ဟာ မင္းမသိဘူး။ ငါ႕ကုလားကေလ၊ ခိုဒါစူးရေစရဲ႕၊ သိပ္လည္တာ၊ ငါေျပာမယ္၊ ဒီမွာၾကည္႕၊ သူအရင္က ႏြားသတ္သမားဆီမွာ ေနရတယ္။ မၾကာ ဘူးေမာင္ေရ၊ သူကိုယ္တိုင္ မင္းတို႕ နိဗၼာန္ဘက္က ႏြားသတ္ရုံကို သူေလလံ ဆြဲႏုိင္တာပဲ။ အခု ႏြားသတ္ရုံ ေလလံပိုင္ေမာင္ရဲ႕၊ ႏွယ္ႏွယ္မမွတ္နဲ႕”
“ဟင္-ႏုိ႕နင္ကိုယ္တိုင္လဲ ႏြားသတ္သလား”
“ဟာ-နင္ရူးသလားဟဲ႕၊ငါ ကိုယ္တိုင္သတ္မွ ႏြားေသရမွာလားဟဲ႕၊ ဘာလဲ မင္းက၊ မင္းတို႕ ဗုဒၶဘာသာတရားနဲ႕ ပါဏာတိပါတာေတြ ဘာေတြေျပာျခင္လို႕ လား။ေဟ့၊ မင္းနဲ႕ငါနဲ႕ ေက်ာင္းေနဘက္ပါကြယ္။ မင္းသင္ရသေလာက္ ငါသင္ ရတာပါပဲ၊ မဖိန္းပါနဲ႕။ တို႕က်မ္းစာက စားခ်င္ရင္ သတ္ရတယ္။ ဒါေတြဟာ ကမၻာ့ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ၊ ျပီးေတာ့ က်န္းမာေရးဘက္က ၾကည့္ဦး၊ နာ-ေသတဲ့အသားစားရင္ ေရာဂါျဖစ္တတ္တယ္။လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ကို သတ္စား မွသန္႕ရွင္းတယ္၊ က်န္းမာတယ္၊ နားလည္ရဲ႕လား။ အဲဒါေတြမင္းတို႕ အဂၤလိပ္စာ ေတြ သင္ရတာ မပါဘူးလား”
“ဟာ-မယ္ျမ၊ နင္႕ဟာေတြ လြဲကုန္ျပီ၊ ဒီမွာ”
ထိုအခါ မယ္ျမက အသံထြက္ေအာင္ရယ္၍ “ေဟ႕-မင္းကငါ႕ကို တရား ေဟာမလို႕လား၊ မရဘူးဆရာ၊ ငါကမင့္ကိုေဟာမွာ၊ အဘိဓမၼာေတြ ဘာေတြ တပ္မေနဘူး၊ မင့္ကို သတ္တရားနဲ႕ ရွင္းရွင္းေဟာျပမယ္။ မင္းတို႕ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာေတြက သတ္ေတာ့မသတ္ရဘူး၊ သူတပါး သတ္ေပးေတာ့ ျမိန္ျမိန္ၾကီး စားသလား၊ အလွဴအတန္းရွိရင္ ႏြားသတ္ကုလားကိုလာျပီး လက္တို႔တတ္ သလား။ ျပီးေတာ႕ ပူပူေႏြးေႏြး စားခ်င္တယ္ဆိုျပီး ေစ်းေရာက္ေအာင္မွ မေစာင့္ႏုိင္ဘဲ ႏြားသတ္ရုံအထိ လာေစာင့္ျပီး လဒေတြလို ဆြဲၾကလုၾကတယ္။ ဘာဗုဒၵဘာသာလဲကြယ့္ ေျပာစမ္းပါဦး။ျပီးေတာ့ မင္းတို႕ျမန္မာေတြ အခုတေလာ ၀ံသာႏုစကား အင္မတန္ေျပာၾကတယ္။ ေဟ့ မွတ္ထား၊ ဘာလူမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္၊ တရား နဲ႕ျပည္႕စုံရင္၊ ၀တၱရားမလစ္ဟင္းရင္၊ အဲဒါ လူ႕အဖိုးတန္လို႕ မွတ္ထား၊ ေဟာ- အခုငါ့ေယာက္က်ားအဒူလျမစ္ဟာ ေရႊနဲ႕ေငြနဲ႕ အခန္႕စားေမာင္ေရ့၊ ပုိက္ဆံရွွိရင္ ဂုဏ္ရွိတာဘဲ၊ အဖိုးတန္တာဘဲ၊ ငါနဲ႕မရခင္ကထဲက အင္မတန္ေဖာ္ေရြတယ္။ တို႕မိဘမ်ားက ေငြလိုရင္ သူကေတာင္ လာပုိ႕တယ္၊ဘယ္ေလာက္ေတာ္သလဲ”
“ဟဲ့-အဲဒါက ဒါနျပဳတာမဟုတ္ဘူးဟဲ႕၊ နင္႕ကို ပိုးေပးတာ၊အခု အဲဒီ ပုိက္ဆံေတြကို ႏွိမ္ျပီးနင့္ကိုယူတာမဟုတ္လား”
“ဒါကေနာက္မွျဖစ္တာ၊ငါ႕ကိုမရခင္ကလည္း ေပးတယ္၊ရျပီးတဲ႕ ေနာက္လဲ ေပးတာပဲ၊ အျဖစ္ကို ေျပာရဦးမယ္၊ ငါကုလားနဲ႕ရေတာ့တစ္မ်ိဳးလုံး တစ္ရပ္လုံးက ငါ့ကုိ လက္ညွဳိး၀ိုင္းထိုးၾကတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာလို႕ငတ္ၾကေတာ႕ ကုလားဆီ ငါ႕ဆီကို ဒူးတုပ္လာၾကရတယ္၊ မင္းတို႕ျမန္မာမ်ား ဘယ္ေလာက္ဖ်င္းခ်ာသလဲ ဆိုတာကိုၾကည္႕၊ ငါ့မွာ ေရႊနဲ႕ေငြနဲ႕ဆုိေတာ႕ ငါ့ကိုအရပ္က အခုမမျမတဲ့၊တခ်ိဳ႕က ဘီဘီျမတဲ႕၊ အဲဒါသာၾကည္႕ေတာ႕၊ပိုက္ဆံဟာ အေရးၾကီးဆုံးပဲဲ။ တ္ိို႕ရြာမွာအခု ကုလားေခတ္ထေနတယ္၊ငါ႕ကိုအားက်ျပီး ကုလားေတြကို လိုက္ျမဴေနၾကတယ္။ တို႕သူငယ္ခ်င္း ေအးစိန္ေလ လႊတိုက္တဲ့ေကာင္နဲ႕ရတယ္။ သန္းညြန္႕က ဘုန္းၾကီးလူထြက္နဲ႕ရတယ္။ အခုသူတို႕က ၿမန္မာလင္ေတြကြာၿပီး ကုလားကို ယူမလို႕ စိတ္ကူးေနၾကတယ္။ ေခတ္ေမာင္ေရ႕ေခတ္၊ မင္းေကာ အိမ္ေထာင္ က်ျပီလား။မက်ေသးရင္ကုလားလို ၀တ္လာခဲ႕၊ မင္႕ကိုအရင္ကစခန္းၾကီးေနတဲ႕ ဟိုေကာင္မၾကီးရွိတယ္မဟုတ္လား၊ အခုရေစ႕မယ္လာခဲ႕။ ငါအာမခံမယ္”
မယ္ျမ၊ နင္ရူးျပီ၊ ဒီကုလားေတြေၾကာင္႕ တုိ႕ျမန္မာေတြရဲ႕ အက်ိဳးယုတ္ရ တယ္။ ဒီမွာၾကည္႕၊ ငါေျပာမယ္”
“ေဟ့၊ ေတာ္၊မင္းတို႕ကေက်းဇူးရွင္ကို ေက်းစြပ္မလို႕လား၊ ၾကည္႕စမ္း၊ ခ်စ္တီးေတြဟာ ရပ္ေ၀းကလာျပီး ေငြအားေၾကးအားနဲ႕ မင္းတို႕ ျမန္မာေတြကို ေထာက္ပံ့တယ္။ သူတို႕ရွိလို႕ မင္းတို႕လယ္လုပ္ဖို႕ အရင္းရတယ္။ စပါးေလွာင္ဖို႕ ကုန္ကူးဖို႕ဆိုလို႕အရင္းအႏွီးရတယ္ မဟုတ္လား၊ ဒီေက်းဇူူးေတြ မင္းတို႕မသိဘူး လား”
“ေၾသာ္- သူတို႕ေတြဟာ ေက်းဇူးးေတြလား ၊ႏုိ႕-ေနပါဦး။ အခုတို႕နယ္က လယ္ေတြ၊ ျခံေတြ၊ အိမ္ေတြ အခုဘယ္သူ႕လက္ထဲေရာက္ကုန္ျပီလဲ”
“ခ်စ္တီးလက္ထဲ ေရာက္ကုန္ျပီ၊ ဘာျဖစ္ေသးလဲ။ ေရာက္မွာေပါ့၊ အေရာက္ေတာင္နည္းေသးတယ္၊ မင္းကကုလားကို အျပစ္တင္ျခင္လို႕လား၊ မင္းဟာ အဂၤလိပ္စာေတြ ဘာေတြလဲ တတ္တယ္၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးမွာလဲ ေနရတယ္၊ မင္းကိုေတာ္လိမ့္မလား ေအာက္ေမ့မိတယ္၊ မင္းလည္းခပ္ခ်ာခ်ာ ပါကလား၊ ေဟ့-မင္းျမန္မာေတြ ဖ်င္းလို႕၊ ညံ့လို႕၊ အဟုတ္မဟုတ္လို႕၊ ေကာက္ခ်င္လိမ္ခ်င္လို႕၊ အေျမာ္အျမင္မရွိလို႕၊ ေခၽြတာျခင္းမရွိလို႕၊ ကိုယ့္ရွိတာ ထက္ၾကြားခ်င္လို႕ သိရဲ့လား၊လူမွာျဖင့္ စားစရာ ဆန္မရွိဘူး၊ ေခါက္ဆြဲဆိုင္၊ ပလာတာဆိုင္၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ ထန္းေရဆိုင္၊ အရက္ဆိုင္၊ ဖဲ၀ိုင္း၊ ရုပ္ရွင္၊ ျမင္းပြဲ၊ ဘာက်န္ေသးလဲ။ ကိုယ့္အျပစ္နဲ႕ကိုယ္ျဖစ္တာ၊ ဘာျပဳလို႕သူမ်ား အေပၚ မွာ မတရားခ်ခ်င္ၾကသလဲ၊ အကုန္ေတာင္ နည္းေသးတယ္၊ ငါသိပါတယ္ကြယ္၊ အခု တို႕နယ္ကလယ္ေတြ ေျမေတြကုလားလက္ထဲကို တစ္က်ပ္မွာ ငါးမူး ေျခာက္မူးေလာက္ ေရာက္ကုန္ျပီ။ က်န္တာလဲ မၾကာဘူး ေရာက္မွာပဲ။ ၾကည္႕-မင့္ျမန္မာေတြ၊ ေရွ႕ကို သာျပီးက်ပ္အုံးမယ္။ အခု ကုလားေတြ သနားလို႕ လယ္ငွားလုပ္ေစတယ္။ အဲ့ဒါကိုေက်းဇူးမတင္ဘူး။ လာ္ငွားခေေပးခါနီးက်ရင္ စပါးကိုကဲ့ထားတယ္။ ခိုးေရာင္းတယ္။ ကုလာက စိတ္နဲ႕မာန္နဲ႔ေတာင္းရင္ မင့္ ျမန္မညေတြကဆဲတယ္။ ရုိက္ရုိက္လႊတ္တယ္။ အဲ့ဒါေကာင္းသလား။ ဒီလို မရုိးေျဖာင့္တဲ့သူေတြ ေကာင္းစားမယ္လို႔ ရွင္ေဂါတမက ေဟာသလား။ ေရွ႔ကို ဘာျဖစ္မလဲ သိရဲကလား။ အခုျမန္မာေတြ ဒီလိုညစ္လို႕ဆိုးလို႕ ခ်စ္တီးေတြက သူတို႕ကို ေနာင္ဆိုလယ္ငွားမွာမဟုတ္ဘူး။ အခုငါမလာခင္ကတင္ပဲ ကုလားေတြ ကို ေရြးျပီးငွားေနတယ္သိရဲ႕လား။ ေရွ႔ကိုၾကံထားပံုကိုလဲ ငါေျပာျပမယ္ဦး။ မၾကာခင္ပဲ ကုလားျပည္က ကုလားအမ်ားအျပားေခၚျပီး ရြာတည္ေပးလိမ့္မယ္။ ဘယ္ကေလာက္ ဥာဏ္ၾကီးသလဲ မင္းၾကည့္ေတာ့။ ျပီးေတာ့ ။
အဒူလျမစ္တို႕ လူစုၾကံပံုက ကုလားေတြရႏိုင္သမွ် ျမန္မာျပည္မွာေခၚထား။ ရသမွ် ျမန္မာေတြကိုယူ။ လင္ခန္းမယားခန္းေျမာက္ေအာင္ဆိုျပီး ဇာတ္သြင္း၊ ေမြးလာတဲ့ ကျပားေလး ေတြကို ကုလားဇာတ္သြင္း၊ ေနာက္အၾကာလွဆံုး အႏွစ္ ၅၀-ပဲ။ ျမန္မာျပည္ဘာျဖစ္မလဲ။ မင္းေတြးၾကည့္ေတာ့။ ငါကိုယ္တိုင္လဲ ခုကုလားဇာတ္သြင္းျပီးျပီ။ အခုစစ္တေကာင္း မွာ အေတာ္ၾကာေနျပီးရင္ ဟိုအေနာက္မကာျမိဳ႕ကို အေရာက္သြားမယ္။ ျပန္လာ ေတာ့ ၾကည့္၊ ငါ့အရပ္ကစျပီး ငါ့ျမန္မာေတြကို ခၽြတ္ျပမယ္”
“မယ္ျမ နင့္ဟာလြန္ကုန္ျပ၊ ငါ-နင့္အျဖစ္ျမင္ရတာ အင္မတန္သနား တယ္။ ငါေျပာပါရေစဦးဟဲ့”
“ ဘာ-မင္းကငါ့ကို သနားတယ္ ဟုတ္တယ္ဟုတ္လွေသး။ ငါကမင္းကို သနားတာ။ မင္းအခု ပညာ၀န္လုပ္ေနတယ္။ ငါၾကားတယ္။ ျပီးေတာ့ ၀ံသာႏု အလုပ္ေတြလည္း လုပ္ေနတယ္ၾကားတယ္။ မလုပ္နဲ႕ဆရာေရ႕။ မင္းျမန္မာေတြ အလကားပဲ။ ဘာလုပ္လုပ္ပ်က္မွာပဲ။ မင္းတို႕ေမာရုံသာရွိမယ္။ ငါျမန္မာျပည္မွာ ျမန္မာလာျဖစ္တာေတြးမိတိုင္းရွက္တယ္။ အခု ခိုဒါအရွင္ ကယ္ေတာ္မူေပလို႕။ ႏို႔မဟုတ္ရင္အမယ္ေလးဟယ္။ ငါကလီဇာတုန္လွတယ္၊မေျပာခ်င္ပါဘူး။”
“ကိုင္း-မယ္ျမ၊ ငါလည္းဘာမွမေျပာရဘူး။ နင္ခ်ည္းေျပာတာပဲ။ ခုငါေျပာ လို႕လည္း ရမယ္မဟုတ္ဘူး။ နင့္လို မိန္းမတစ္ေယာက္ ဒီလိုျဖစ္သြားတာ ငါ အင္မတန္ ၀မ္းနည္းတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း နင့္လို မိန္းမတစ္ေယာက္က ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ၾကာၾကာလြဲမွာႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ငါယံုၾကည္တယ္။ တစ္ေန႔ ေန႕ေတာ့ နင္သိမယ္။ ကိုင္း-ဒါပဲ၊ ငါသြားမယ္။ ေနာက္မွလာဦးမယ္” ဟု ဆို၍ ကၽြႏ္ုပ္ထခဲ့၏။
ထိုေန႔ညေန ကၽြႏ္ုပ္ထမင္းမစားႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္သာ ေသာက္ ၍ အိပ္ရာသို႕၀င္ေတာ့၏။ အိပ္၍လည္း မေပ်ာ္ႏိုင္။ ေတြးမိသည္ကား “ ေၾသာ္- ဒီလိုျဖစ္ရတာဟာ ကုလားမ်ား ငါတို႕ျပည္မွာ လာေနလို႔ျဖစ္ရတာ။ သူတို႕ကို အျပစ္တင္စရာပဲ။ ေနဦး၊ ေနဦး ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူတို႔အျပစ္မဟုတ္ဘူး။ သူတို႕ဒီလို စည္းမရွိကမ္းမရွိ လာခ်င္တိုင္းလာေနတာ ဟာ ဆိုင္ရာအစိုးရက ခြင့္ျပဳထားလို႕ပဲ။ ဒါျဖင့္ အစိုးရကို အျပစ္တင္စရာ ျဖစ္ေနပါလား။ ေနဦး၊ ေနဦး ေတြးစရာ က်န္ေသးတယ္။ အစိုးရကို အျပစ္ တင္ဖို႕ မွ ဟုတ္ပါေလစ။ စစ္စစ္မေတာ့ တို႔လူမ်ဳိးဖ်င္းလို႔ပဲ။ “ဥစၥာရင္းလို ဥစၥာရင္းခဲ” ဆိုသလို ကိုယ္အက်ဳိးအတြက္ ကိုယ္လုပ္မွ ရေတာ့ေပါ့။ ငါတို႕တစ္ေတြ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ျဖစ္ေနခဲ့လို႕ အခုလို အဖက္ဖက္က ပ်က္စီးရတာပဲ။ ဒါျဖင့္ တို႕လူေတြကို အျပစ္တင္သင့္တာပဲ။
ေနဦး ၊ တို႕လူေတြ ခဗ်ာမွာလည္း ပညာဗဟုသုတ မရွိရွာၾကဘူး။ အားကိုး စရာ ေခါင္းေဆာင္လူၾကီးကလည္း ေကာင္းေကာင္းမရွိရွာၾကဘူး။ ဒီေတာ့ ပိုမိုသိကၽြမ္းတဲ့ေျမာ္ျမင္တဲ့ လူေတြမ်ားက ေရွ႕ေဆာင္ေပးမွ သိၾကရမွာပဲ။ ဒါျဖင့္ ေတာ္ေတာ္တန္တန္သိျမင္တဲ့ လူေတြ ၀တၱရားပ်က္ေနပါလား။ ဒီလူထဲမွာလည္း ငါတစ္ေယာက္လည္းပါ၀င္သင့္တယ္ထင္တယ္။ မိမိ သိကၽြမ္းသိျမင္သမွ်ကို တက္ႏိုင္သမွ် လူမ်ားနားလည္ေအာင္ျပဳလုပ္ဖို႕ရွိတယ္။ ငါျပဳသင့္သေလာက္မျပဳ ရေသးဘူး။ ဒါျဖင့္ တရားခံလက္သည္အစစ္က ငါျဖစ္ေနပါေကာလား။
ကိုင္း-ဒါျဖင့္ ဇာတ္ေၾကာမရွည္ႏွင့္ေတာ့။ ကုလားေတြ၊ အစိုးရေတြ လူေတြ ကို အျပစ္ဆိုမယ့္အစား ကို႔ကိုယ္ကိုသာ ဆိုေပေတာ့။ ဥပေဒသတစ္ခုလည္း လုပ္ၾကစို႕။
“ကိုယ့္ကိုကို အျပစ္တင္ျခင္းသည္ အမွန္ဆံုးျဖစ္၏။
ကိုယ္ကိုကို အျပစ္တင္ျခင္းသည္သာ အျပစ္အကင္းဆံုးျဖစ္၏။”
ဤဥပေဒသကိုရမွ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသတည္း။
ေနာက္တစ္ေန႔ သေဘာၤသည္ စစ္ေတြသို႕ ကပ္ခဲ့၏။ ကၽြႏု္ပ္သည္ မယ္ျမ တို႕ ကုလားလင္မယားေမာင္ႏွံအား ဆလံမ်ားမ်ားေပး၍ စ္ိတ္ေလးေလးႏွင့္ ဆင္းခဲ့၏။ဆင္းခါနီး၌ “မယ္ျမ ဘယ္အခါမဆို ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ငါ့အိမ္ကို၀င္ ထြက္သြား၊ ေရာ့လိပ္စာယူထား” ဆို၍ ေပးခဲ့၏။
စစ္ေတြတြင္ ၇-ရက္ တစ္ပတ္မွ်ေနျပီး၍ ရန္ကုန္ျပန္ခဲ့၏။ မယ္ျမတို႕ႏွင့္ ေတြ႕ျပီးေနာက္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေသာအခါ ၾကဳံရသည္ကား မယံုႏုိင္စရာျဖစ္၏။
တစ္ေန႕တြင္ မိန္းမစုတ္ခ်ာခ်ာတစ္ေယာက္ လန္ခ်ားႏွင့္ကြ်ႏု္ပ္အိမ္သုိ႕ ေရာက္လာ၏။ ထိုသူကား မယ္ျမပင္တည္း။
သေဘာၤေပၚတြင္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရေသာ စိုရႊမ္း၀ျဖိဳးေသာ အသားတို႕ မရွိျပီ၊ ပါးရုိးေပၚေအာင္ ပိန္ၾကဳံ႕ခဲ့ျပီ။ မ်က္တြင္းက်ေလျပီ၊ ဆံပင္မ်ားေျခာက္ေသြ႕၍ မသပ္မရပ္ျဖစ္ကုန္ေလျပီ။ ထိုအားလုံးေပၚတြင္ မၾကည္မသာျခင္း တည္းဟူေသာ စိတ္ညိွဳးငယ္ျခင္းက တစ္မ်က္ႏွာလုံး တစ္ကိုယ္လံုးကို ဖံုးအုပ္လ်က္ ရွိေလ တကား။
“ေမာင္က်ားရယ္၊ ငါ့အျဖစ္ျမင္၀ံ့ေသးရဲ့လား၊ (မ်က္ရည္လည္ရႊဲႏွင့္ေျပာ သည္) ငါေတာ့ေခြးျဖစ္တာပဲ၊ စစ္တေကာင္းကိုေရာက္လို႕ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကာရင္ပဲ သူတို႕မိဘေဆြမ်ဴိးမ်ားက ငါ့ကိုမလိုဘူး။ သူတို႕ျပည္က ကုလားမ တစ္ေယာက္နဲ႕လက္ထပ္ေစတယ္။ ငါ့ကို ကြ်န္လိုထားတယ္။ ငါ့ကိုေမာ္မၾကည့္၀ံ့ တဲ့ အဒူလျမစ္ဟာ ငါ့ကို ဆဲဆို ၾကိမ္းေမာင္းတယ္။ တစ္ေန႕ေတာ့ ငါ့ကိုေျခနဲ႕ ေတာင္ကန္တယ္။ အဲဒါနဲ႕ ငါ့ဇာတိမာန္ ထလာတာေပါ့။ ငါ သူတို႕ကို အကုန္လံုး အဆိပ္ေကၽြးသတ္မယ္လို႕ၾကံတယ္။ ေနာက္ကိုယ္႕စိတ္ကိုယ္ခ်ဳပ္ျပီး ညအခါမွာ သူတို႕ေသတၱာကိုဖြင့္ျပီး တစ္ရာယူ ႏွစ္ရာယူျပီး၊ ကဲ့၀ွက္ထားလို႕ ငါးရာအျပည္႕ မွာ ငါထြက္ေျပးျပီး သေဘၤာက ထမင္းခ်က္သမားကို ေငြေပးျပီးသေဘၤာေပးမွာ ပုန္းလိုက္ခဲ့တယ္။ အခု မင္းေပးခဲ့တဲ့ လိပ္စာအတိုင္း ေမးျမန္းလာလို႕ ေရာက္လာ တာပဲ”
“ေအး- နင့္လိုမိန္းမမိ်ဳး ၾကာၾကာလြဲမွားမေနႏုိင္ဘူးဆိုတာ အစကပဲ ငါေျပာ လိုက္တယ္ မဟုတ္လား။ ေအးေလကြယ္၊ တစ္သက္တစ္ခါ ဒုကၡဆိုတာ ေတြ႕ရ တာေပါ့၊အခုလို လြပ္လြပ္လပ္လပ္ ျဖစ္လာတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းသာေပ ေတာ့။ ငါ့ဆီမွာ နင္ေပ်ာ္သေလာက္ေနပါ။ အရင္းအခ်ာလိုပဲ ေအာက္ေမ့တာေပါ့”
မယ္ျမသည္ ကြ်ႏု္ပ္ထံတြင္ တစ္လကုိးသီတင္းေနျပီး၍ မိမိ၏အရပ္ရင္း အစ္မထံတြင္ေနလိုေၾကာင္း၊ လက္တြင္ ေငြ ၃၀၀- က်ပ္မွ်က်န္ေသးသျဖင့္ ေတာ အရပ္တြင္ ေကာင္းစြာရင္းႏွီးစားေနႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာသည္ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္ပို႔လိုက္ပါ၏။
လြန္ခဲ့ေသာ ၂-ႏွစ္ခန္႔က ေန႔စဥ္သတင္းစာၾကီးတစ္ေစာင္၏ ေခါင္းၾကီးပိုင္း တြင္တြင္ ပါလာသည္ကား-
“ဟသၤာတနယ္၊ နိဗၺာန္ရြာသို႕ ေခါင္းေဆာင္လူၾကီးမ်ားေရာက္ရွိ ႏိုင္ငံေရး တရားေဟာေၾကာင္း၊ ပရိသတ္အစည္ဆံုး ဘုန္းၾကီးပ်ံမ်ားထက္ စည္ေၾကာင္း၊ ပရိသတ္တို႕ကို ရွင္ပင္သာေလ်ာင္ ကုမၼာရီအသင္းက ရွလပတ္ရည္ ကြမ္းေဆး လက္ဖက္တို႕ျဖင့္ ဧည့္ခံေၾကာင္း၊ တရားပြဲအျပီး၌ ၄င္းကုမၼာရီအသင္း ဥကၠ႒ ေဒၚျမက ေက်းဇူးတင္စကားေျပာသည့္အျပင္ အမ်ဳိး၏ ေစာင့္စည္းမႈတြင္ မိန္းမ မ်ား အေရးၾကီးပံု မိမိမေစာင့္စည္းသျဖင့္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ပံုတို႕ကို ေျပာျပရာ၌ ပရိသတ္ အလြန္ႏွစ္သက္ေၾကာင္း ၊၄င္းအသင္းက ယခုအခါ အနီးအနား ရပ္ရြာတို႕သို႕သြားေရာက္၍ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ေစာင့္စည္းအပ္ေၾကာင္း လိုက္လံ ေဟာေျပာ ေနၾကေၾကာင္း။
ထို႕ျပင္မၾကာမီပင္ ၄င္းအသင္းဥကၠ႒ ေဒၚျမ ကမကထျပဳ၍ အရပ္ႏွင့္စုျပီး လွ်င္ နိဗၺာန္ဘက္ရွိ ႏြားသတ္ရုံကို ေလလံအျမင့္ဆုံးေပး၍ ဆြဲယူလိုက္ေၾကာင္း၊ သုိ႕ေၾကာင္႕ ယခုလာမည္႕ႏွစ္အတြက္ အထူးသျဖင္႕ ႏြားသတၱ၀ါမ်ား အသက္ ခ်မ္းသာၾကရေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း” ပါေလသည္။
“အင္း-တို႕မယ္ျမၾကီး တယ္ဟုတ္ေနပါကလား” ဟု ကြ်ႏု္ပ္သည္ ဆိုျမည္ လ်က္ သေဘာက် ၀မ္းေျမာက္ေက်းဇူးတင္ကာ ျပံဳးလိုက္မိေလ၏။
ေနာက္ထပ္၍ သတင္းၾကားရသည္ကား၊ လူရုိးဖိုးေအးၾကီးသည္ မယ္ျမကို စိတ္နာ၍အိမ္ေထာင္မျပဳဘဲ ဇြဲႏွင့္ေနခဲ့ရာ မယ္ျမ ျပန္ေရာက္၍ ၂ လေလာက္ အရွိတြင္ မယ္ျမကငယ္ႏိုင္ ျဖစ္သည္႕အတိုင္း ဖိုးေအးၾကီးကုိ နားရြက္ဆြဲေခၚခဲ့၍ သင့္တင့္ေအးခ်မ္းစြာ လင္မယားအျဖစ္ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ၾကေလျပီဟူသတည္း။

အမ်ဳိးသားပညာ၀န္ဦးဖိုးက်ား
၁၂၉၄ခု(ကိုယ္ေတြ႔၀တၳဳမ်ားမွ) ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပပါသည္။

စႏၵယားလွထြတ္ ေရးဖြဲ႕သီကုံးျပီး သီရိထံတ်ာအဖြဲ႕ မွ သီဆိုထားေသာ - ေမတၱာျဖန္းမွလန္းဆန္းမယ္ - သီခ်င္း

စႏၵယားလွထြတ္ ေရးဖြဲ႕သီကုံးျပီး သီရိထံတ်ာအဖြဲ႕ မွ သီဆိုထားေသာ - ေမတၱာျဖန္းမွလန္းဆန္းမယ္ - သီခ်င္း

 

ဆ၇ာေတာ္ဦးဥတၱမ ရုပ္ထု

ႏုိင္ငံေက်ာ္ ပန္းပုဆရာ ဦးဟန္တင္ ထုလုပ္ခဲ႔သည္႔ ဆ၇ာေတာ္ဦးဥတၱမ ရုပ္ထု အၿမင္႔(၉)ေပ ရွိသည္၊ ယခုေၿမာက္ဥကၠာလာပ တြင္ရွိသည္ ၊ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမဟာ အဂၤလိပ္အစုိးရဒဏ္ကုိလည္းခံရတယ္၊ ဆုိရွယ္လစ္အစုိးရဒဏ္ကုိလည္းခံခဲ႔ရတယ္၊ ေနာက္ဆုံး နာဂစ္ဒဏ္ကုိလည္းခံခဲ႔ရတယ္၊ နာဂစ္ေၾကာင္႔ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမရဲ႔ ရုပ္ထုက လက္ က်ိဳးသြားသည္ဟု သိရပါသည္

လူခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ထူးဆန္းအံၾသဖြယ္ အခ်က္အလက္မ်ား

လူခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ထူးဆန္းအံၾသဖြယ္ အခ်က္အလက္မ်ား
 

 (1) သင့္ရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ တခ်ဳိ႕အေရးႀကီးတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြ မရွိေတာ့ ေပမယ့္ ဆက္ၿပီးအသက္ ရွင္ေနႏုိင္ပါေသးတယ္။ အစာအိမ္ ၊ သရက္ရြက္ အသည္းရဲ႕ ၇၅ရာခုိင္ႏႈန္း၊ အူလမ္းေၾကာင္းရဲ႕ ၈၀ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ေက်ာက္ကပ္ တစ္ျခမး္၊ အဆုတ္တစ္ျခမ္းနဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ေအာက္ပုိင္းက တခ်ဳိ႕ အစိတ္ အပိုင္းေတြ မရွိရင္ေတာင္.. လူေကာင္း တစ္ေယာက္လုိ မဟုတ္ေပမယ့္ ဆက္ၿပီး အသက္ရွင္ ေနႏုိင္ ပါေသးတယ္ ။

(2) လူ႔ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလုံးမွာအသန္မာဆုံးၾကြက္သားကလွ်ာျဖစ္ၿပီးအမာေက်ာဆုံး အရုိးကေတာ့ ေမးရုိးပါ

(3) လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ေျခဖ၀ါးဟာခႏၶာကုိယ္မွာရွိသမွ်အရုိးေပါင္းရဲ႕ေလးပုံတစ္ပုံမွ်ရွိၿပီး အရုိးေပါင္း ၅၂ ေခ်ာင္းနဲ႔ဖြဲ႕စည္းထားပါတယ္။

(4) ေျခဖ၀ါးမွာ ေခၽြးဂလင္းေပါင္း 500,000 ခန္႔ရွိၿပီးအဲဒီေခၽြးဂလင္းေတြ က တစ္ေန႔ကိုေခၽြး (1)ပုိင့္ မက ထုတ္လုပ္ပါတယ္။

(5) သင့္အစာအိမ္ထဲမွာရွိတဲ့အစာေျခရည္(အက္ဆစ္)ဟာသင္တုန္းဓားကုိေတာင္ ေခ်ဖ်က္ႏိုင္တဲ့ အထိ ျပင္းအားရွိ ပါတယ္။ အဲဒီအက္ဆစ္ရည္ဟာ အစာအိမ္ကုိေတာ့ဘာေၾကာင့္မထိခိုက္ေစလဲဆုိတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းက - အစာအိမ္နံရံဟာသုံးရက္ ဒါမွမဟုတ္ ေလးရက္တစ္ႀကိမ္ေလာက္ဆဲလ္အ သစ္ေတြ နဲ႔ အလိုလိုအစားထုိးေနလုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။

(6) ႏွာေခ်လုိက္တဲ့အခါထြက္လာတဲ့အမႈန္အစက္ေတြဟာ တစ္နာရီကုိ 100 mph ႏႈန္းအထိရွိၿပီး ၊ ေခ်ာင္းဆုိးတဲ့အခါမွာေတာ့ 60 mph ႏႈန္း အထိလွ်င္ျမန္ပါတယ္။

(7) သင့္ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕သာမန္အပူခ်ိန္ဟာ မိနစ္ (၃၀)အတြင္းမွာ (၁)ဂါလံရွိ တဲ့ေရကို ပြက္ပြက္ဆူေအာင္တည္ဖုိ႔လုံေလာက္ပါတယ္။

(8) ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာရွိသမွ် သံဓာတ္ဟာ (၃)လက္မ သံတစ္ေခ်ာင္းစာ ရွိပါသတဲ့။

(9) ထပ္တူညီအမႊာေတြကလဲြလုိ႔ လူတုိင္းမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူညီတဲ့ ကိုယ္နံ႔ေတြရွိၾက ပါတယ္။

(10) ကေလးငယ္ဘ၀မွာ ဦးေခါင္းဟာ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ေလးပုံတစ္ပုံ အခ်ဳိးအ စားနဲ႔ညီမွ်ၿပီး အသက္ (၂၅) ႏွစ္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ ရွစ္ပုံ တစ္ပုံမွ်ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္ ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ခႏၶာကုိယ္ဇီ၀ကမၼျဖစ္စဥ္မွာဦးေခါင္းရဲ႕ႀကီးထြားမႈနႈန္းဟာခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ႀကီးထြားႏႈန္းထက္ ေႏွးေကြးေနလုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။

(11) လူတစ္ေယာက္ဟာ ေမြးစမွာအရုိးေပါင္း (၃၀၀)ေက်ာ္ပါရွိေပမယ့္ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာတာ့ (၂၀၆)ေခ်ာင္းပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ ဦးေခါင္းခြံလိုတခ်ဳိ႕အရုိးေတြဟာ တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔တစ္ေခ်ာင္း အလုိလို ဆက္ သြားတဲ့အတြက္အေရအတြက္ ေလ်ာ့နည္းသြားတာျဖစ္ပါတယ္။

(12) ကိုယ့္ကုိယ္ကုိကလိျပန္ထုိးလုိ႔မရႏုိင္ပါဘူး..တဲ့ ။။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိ ...ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ ကလိထုိးဖို႔ႀကိဳး စားလုိက္ၿပီဆုိတာနဲ႔ ထုိးမယ့္ေနရာရယ္ ၊ ထုိးမယ့္အခ်ိန္ရယ္ကုိ အတိအက်သိေနတဲ့အတြက္ မယားပဲေနႏိုင္တာပါ ....တဲ့။

(13) သင့္ႏွာေခါင္းဟာ အန႔ံေပါင္း (၅၀,၀၀၀)ကုိမွတ္သားထားႏုိင္ပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ့သင္ဟာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး အမ်ဳိးသားေတြထက္ အနံ႔ခံအာရုံပုိေကာင္းဖုိ႔ အလားအလာရွိပါတယ္။

(14) ခႏၶာကုိယ္မွာရွိသမွ် ေသြးေၾကာေတြကိုဆက္လုိက္မယ္ဆုိ မုိင္ေပါင္း (၆၀,၀၀၀)ခန္႔ ရွည္လ်ားပါတယ္။

(15) ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္ေလာင္းေတြမ်ားေသာအားျဖင့္ ပထမသုံးလ ပတ္အတြင္းမွ (၁) ဖား (၂) တီေကာင္နဲ ႔(၃)အပင္စုိက္ထားတဲ့အုိး စတဲ့ အိပ္မက္(၃)မ်ဳိးကို မက္ေလ့ရွိပါတယ္ ။ ဘာေၾကာင့္ရယ္လုိ႔ အတိအက် အတည္မျပဳႏုိင္ေသးေပမယ့္ ... သိပၸံပညာရွင္ေတြကေတာ့ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ စဥ္အတြင္းမွာ ခႏၶာကုိယ္ကထြက္တဲ့ေဟာ္မုန္းေတြရဲ႕အခ်ိဳးအစားမမွ်တ မႈေၾကာင့္ မက္ျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ဆုိၾကပါတယ္။

(16) ဆံပင္တစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ပ်မ္းမွ်သက္တန္းဟာ (၆)ႏွစ္ကေန(၇)ႏွစ္အထိ ရွိၿပီး သာမန္လူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေန႔မွာဆံပင္အေခ်င္းေရ (၆၀)ကေန (၁၀၀)ၾကားကၽြတ္ထြက္ေလ့ရွိပါတယ္ ။

(17) လူ႔ဦးေႏွာက္မွတ္ဥာဏ္ဆဲလ္ဟာ စြယ္စုံက်မ္းငါးအုပ္စာမွ် အခ်က္အ လက္ေတြကို သုိမွီးထားႏုိင္စြမ္း ရွိပါတယ္။ဦးေႏွာက္ရဲ႕(၈၀)ရာခုိင္ႏႈန္းဟာ ေရဓာတ္နဲ႔ဖြဲ႕စည္းထားၿပီး ေသြးထဲမွာ ေပ်ာ္၀င္လာတဲ့ ေအာက္ဆီဂ်င္
ရဲ႕(၂၀)ရာခုိင္ ႏႈန္းကုိ အသုံးျပဳပါတယ္ ။ ခႏၶာကုိယ္မွာခံစားရတဲ့ နာက်င္မႈ မွန္သမွ်ကုိ ဦးေႏွာက္ သိရွိခံစားႏုိင္ေပမယ့္ ... သူ႔ကုိထိခုိက္မိမယ္ဆုိရင္ေတာ့ နာက်င္မႈကိုမခံစားမသိရွိႏုိင္ပါဘူး ..... တဲ့။

(18) “သြား” ဆုိတာခႏၶာကုိယ္မွာ ကုိယ္တုိင္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး မျပဳလုပ္ႏုိင္တဲ့တစ္ခုတည္းေသာ အစိတ္အပိုင္းပါ။

(19) သင့္မ်က္လုံးဟာမိခင္၀မ္းကကၽြတ္လြတ္လာတာနဲ႔ႀကီးထြားမႈရပ္ တန္႔သြားၿပီး ႏွာေခါင္းနဲ႔နားရြက္ ကေတာ့ အသက္ႀကီးလာတာနဲ႔အမွ် လုိက္ပါႀကီးထြားလာေလ့ရွိပါတယ္။

(20) အသက္(၆၀)ရွိတဲ့အခါမွာ - အမ်ဳိးသားေတြရဲ႕ (၆၀) ရာခုိင္ႏႈန္းနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ (၄၀)ရာခုိင္ႏႈန္းဟာ အိပ္ေပ်ာ္တဲ့အခါ ေဟာက္တတ္ လာပါတယ္။

(21) က်ေနာ္တုိ႔ေတြဟာ ညေနပုိင္းထက္ မနက္ပိုင္းမွာ(၁)စင္တီမီ တာေလာက္ အရပ္ပုိရွည္ေနေလ့ရွိပါတယ္ ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ခႏၶာကုိယ္အရုိး အဆစ္ေတြ ဟာ ေန႔ခင္းပုိင္း မွာပုံမွန္အတုိင္း ရွိေနေပမယ့္ ဒူးအတြင္းမွာရွိတဲ့အရုိးႏုနဲ႔တခ်ဳိ႕အရုိးေတြဟာ တစ္ေန႔ခင္းလုံး ေျဖးေျဖး ခ်င္းဖိႏွိပ္ခံထားတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ ညေနပိုင္းမွာအနည္းငယ္ က်ဳံ႕၀င္သြားတဲ့ အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။ ညပုိင္းအိပ္စက္အနားယူလုိက္တဲ့အခါ ဒူးဆစ္အရုိးႏု နဲ႔တျခားအရုိးေတြ ျပန္ဆန္႔ထြက္လာၿပီး ပုံမွန္ျဖစ္ သြားေလ့ရွိပါတယ္။

(22) အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္အခုိက္အတန္႔မွာေတာင္ မွ ဦးေႏွာက္ဟာ (10)watt မီးလုံးတစ္လုံးရဲ႕ပမာဏနဲ႔ ညီမွ်တဲ့စြမ္းအင္ကို အဆက္မျပတ္ ထုတ္ လႊတ္ေနပါတယ္ ။ တျခားအေၾကာင္းအရာတစ္ခု အေနနဲ႔ကေတာ့ ... ဦးေႏွာက္ဟာ ေန႔ခင္းထက္ ညဘက္ မွာသာအလုပ္ပုိ လုပ္ေလ့ရွိပါသတဲ့။

(23) လက္ခလည္မွာရွိတဲ့ လက္သည္းခြံဟာ ရွည္လ်ားမႈႏႈန္းအျမန္ဆုံး ျဖစ္ပါတယ္။

(24) မ်က္ႏွာျပင္တ၀ိုက္ေပါက္တဲ့ အေမြးအမွ်င္ေတြဟာ က်န္တဲ့ခႏၶာကုိယ္ အစိတ္အပုိင္းမွာေပါက္ တဲ့အေမႊးအမွ်င္ထက္ရွည္လ်ားမႈ ႏႈန္းျမန္ဆန္ပါတယ္ ဒီအခ်က္ဟာအမ်ဳိးသားေရာအမ်ဳိးသမီးမွာပါ တူညီတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္ ။

(25) တစ္လက္မပတ္လည္ လူ႔အေရျပားမွာေပါက္တဲ့ အေမြးအမွ်င္ဟာ ခ်င္ပန္ဇီေမ်ာက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အေမြးအမွ်င္ အေရအတြက္အားလုံးနဲ႔ ညီမွ်ပါတယ္ ။

(26) သေႏၶသား ဘ၀သုံးလအရြယ္မွာ လက္ေဗြရာ စတင္ထင္ရွားပါတယ္ ။

(27) အသက္ေျခာက္ဆယ္ေရာက္တဲ့အခါ လူအမ်ားစုရဲ႕လွ်ာမွာရွိတဲ့ အရသာခံဖု(၅၀)ရာခုိင္ႏႈန္းမွ် ပ်က္စီးသြားေလ ့ရွိၾကပါတယ္။

(28) ပိုၿပီးေအးျမတဲ့ ေနရာမွာအိပ္ေလ ... အိပ္မက္ဆုိးမက္ဖုိ႔ အခြင့္အလမ္း ပုိမ်ားေလ ...။

(29) အေရျပားေအာက္မွာ ေသြးေၾကာငယ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ စုစည္းေန တဲ့အတြက္ ႏႈတ္ခမ္းဟာ အျခားေနရာထက္ နီျမန္းတဲ့အေရာင္ျဖစ္ေနတာပါ။

(30)မိနစ္တုိင္းမိနစ္တုိင္းမွာခႏၶာကုိယ္ေပၚကမီလ်ံသန္းတစ္ရာမွ်ေသာဆဲလ္ေတြဟာ ေသဆုံးေနၾကပါတယ္။

(31) တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လက္ေဗြရာခ်င္း မတူညီႏုိင္သလုိ လူသား တုိင္းမွာမတူညီတဲ့ လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းစီရွိၾကပါတယ္ ။ (စိတ္၀င္စားမယ္ဆို ရင္ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ျပားမွာ လက္ေဗြရာအစား လွ်ာေဗြရာႏွိပ္ဖုိ႔ လႊတ္ေတာ္ကုိ အဆုိတင္သြင္းႏုိင္ပါတယ္ ။ )

(32) ေခါင္းျဖတ္ခံလုိက္ရရင္ေတာင္မွ အဲဒီဦးေခါင္းဟာ(၁၅)စကၠန္႕ကေန စကၠန္႔(၂၀)ေလာက္အထိ အသိစိတ္ရွိေနႏိုင္ပါေသးသတဲ့။ (သူမ်ားေျပာ တာမယုံရင္ ကုိယ္တုိင္စမ္းသပ္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။)

(33) လူတစ္ေယာက္ဟာ မအိပ္ပဲေနတာထက္အစာအစားမပဲ ပုိၿပီးၾကာ ၾကာ အသက္ရွင္ေနႏုိင္ပါ တယ္။ ေရတစ္မ်ဳိးပဲေသာက္ရမယ္ဆုိဦးေတာ့ ...ခႏၶာကုိယ္အခ်ဳိးအစားနဲ႔ တျခားအခ်က္အလက္ေတြေပၚ မူတည္ၿပီး သာမန္လူတစ္ေယာက္ဟာ အစာမစားပဲတစ္လႏွစ္လေလာက္ အသက္ ရွင္သန္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ရက္အနည္းငယ္ အိပ္ေရးပ်က္လိုက္ခံရုံနဲ႔ အဲဒီလူရဲ႕ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ၊ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာအျပဳအမူေတြ သိသိသာ သာေျပာင္းလဲသြားႏုိင္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕စမ္းသပ္ ခ်က္ မွတ္တန္းမ်ားအရ အၾကာဆုံးမအိပ္စက္ပဲ ေနထုိင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့စံခ်ိန္ကေတာ့ (၁၁)ရက္ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီလက္ေတြ႕စမ္းသပ္ ခ်က္အၿပီးမွာေတာ့ အစမ္းသပ္ခံလူသားဟာ စကားထစ္ျခင္း ၊ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ျခင္း နဲ႔ ကိုယ့္ကုိယ္ ကုိမၾကာခန ဘာလုပ္ေနမွန္း ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းေတြကုိ ခံစားရေၾကာင္းေတြ႕ရွိရပါတယ္။

(34) သင့္နားရဲ႕လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကေတာ့ သာမန္အခ်ိန္ထက္စာရင္ေၾကာက္ လန္႔ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ပိုမုိစုိစြတ္ေနေလ့ရွိပါသတဲ့ ... ။

(35) ကမာၻေပၚမွာအေတြ႕ရအမ်ားဆုံးေသြးအမ်ဳိးအစားက (O) အုိေသြးျဖစ္ ၿပီး အရွားပါးဆုံးေသြး အမ်ဳိးအစားကေတာ့(A-H) ေခၚ ဘုံေဘေသြး အမ်ဳိးအစားျဖစ္ပါတယ္။ ေနရာေဒသနဲ႔ဆက္ႏြယ္ၿပီး စတင္ေတြ႕ရွိခဲ့ခ်ိန္ကေန ယခုအခ်ိန္ထိရွာေတြ႕ခဲ့သမွ် လူဦးေရဟာ ရာဂဏန္းမွ်သာရွိေသးပါတယ္ ။

(36) ညာသန္ေတြဟာ ဘယ္သန္ေတြထက္ပ်မ္းမွ် သက္တန္း(၉)ႏွစ္ခန္႔ ပုိမုိရွည္လ်ားေလ့ရွိၾကပါတယ္ ။ လူ႔အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းေတြနဲ႔ စက္ပစၥည္းေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ညာသန္ေတြအတြက္သာ ရည္ရြယ္ၿပီး ဒီဇုိင္းထုတ္ထားတဲ့အတြက္ ၊ ဘယ္သန္ေတြအသုံးျပဳတဲ့အခါ မေတာ္တ ဆထိခုိက္ဒဏ္ရာျခင္း ၊ အသက္ဆုံးရႈံးျခင္းေတြျဖစ္ေပၚႏုိင္ပါတယ္။ စာရင္း မ်ားအရ မေတာ္တဆထိခုိက္မႈေပါင္းမ်ားစြာဟာ ဘယ္သန္ေတြေ ၾကာင့္ျဖစ္ ေပၚခဲ့ၿပီး တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ဘယ္သန္ေတြ အသက္ ဆုံးရႈံး ေနေလ့ရွိပါတယ္..တဲ့ ။

(37) Koalas (ၾသစေတးလ်သစ္ရြက္စား၀က္၀ံမ်ဳိး)လုိ႔ေခၚတဲ့ ႏုိ႔တုိက္သတၱ၀ါ တစ္မ်ဳိးတည္းသာ တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္တူညီတဲ့ လက္ေဗြရာရွိတတ္ ၾကပါတယ္။

(38) လူတစ္မ်ဳိးတည္းသာ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္မ်က္ရည္က်တတ္တဲ့ သတၱ၀ါျဖစ္ပါသတဲ့ ... ။

(39) လူ႔ႏွလုံးသာ ေပသုံးဆယ္အျမင့္ထိေရာက္ေအာင္ ေသြးေတြကုိပန္း ထုတ္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ ညွစ္အားရွိပါ တယ္။ ဒါကေတာ့ ေနာက္ဆုံးအခ်က္ ... မိန္းကေလးေတြအတြက္ပါ ... ။

(40) ၿပဳံးဖို႔အတြက္မ်က္ႏွာၾကြက္သား(၁၇)ခုအသုံးျပဳရၿပီး မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ ဖုိ႔အတြက္ (၄၃)ခုအသုံးျပဳရ ပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့ .... လက္တစ္ဖက္လုံးကို မ ၿပီးအားနဲ႔လႊဲရုိက္လုိက္ဖုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ ၾကြက္သား(၄)ခုပဲ သုံးစရာလိုပါတယ္ တဲ့။ ေျမွာက္ေပးတယ္လို႔မထင္ရင္မလုိလားအပ္ပဲကယ္လုိရီေတြမကုန္ ရေအာင္ အႀကံဥာဏ္တစ္ခုေလာက္ေပးခ်င္ပါတယ္။တကယ္လုိ႔မ်ားေပါ့...ကုိယ္လုံး၀မႏွစ္သက္တဲ့ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကုိသိပ္ အေႏွာင့္အယွက္ေပးေနမယ္ဆုိရင္ အားနာပါနာနဲ႔ လည္းျပန္ၿပဳံးျပမေနပါနဲ႔။ မႀကိဳက္မႏွစ္ သက္ေၾကာင္းလည္းအမူအရာနဲ႔မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ျပမေနပါနဲ႔...။အလြယ္ဆုံးနည္းျဖစ္တဲ့...ၾကြက္သားေလးခုကိုအသုံးျပဳၿပီး ..အားရပါးရသာ ... Slap လုိက္ပါ...လို႔ ...


(တကယ္ေတာ့ ဒီအခ်က္အလက္ေတြဟာ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ရာအကုန္လုံးေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ေန႔စဥ္လိုလုိပဲ.. အသစ္အသစ္ေသာအံ့ၾသဖြယ္ အခ်က္အလက္ေတြကုိ သိပၸံပညာ ရွင္ေတြ ယေန႔တုိင္ရွာေတြ႕ေန ဆဲပါ။
.. www.MyanmarExpress.net

အေျခခံဥပေဒ ျပင္ေပးမယ့္ အခ်ိန္

ရန္မ်ားကို ကိုယ္ရွင္းမယ္

ဧရာဝတီ

႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ုံးထိပ္ပိုင္းတာ၀န္ရွိသူမ်ားႏုတ္ထြက္ရန္ ယေန႔နံနက္ပိုင္းတြင္ဆႏၵထုတ္ေဖာ္မႈျဖစ္ပြားခဲ့

ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ေလ့လာသုံးသပ္မႈ အစီရင္ခံစာအား ၂၀၁၃ ခုႏႇစ္ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ မတုိင္မီ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္သုိ႔ တင္ျပရန္ ပူးေပါင္းေကာ္မတီ ဆုံးျဖတ္

ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ေလ့လာသုံးသပ္ေရး ပူးေပါင္းေကာ္မတီ၏ ပထမအႀကိမ္ အစည္းအေ၀း က်င္းပေနစဥ္

ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ေလ့လာသုံးသပ္ ေတြ႕ရႇိမႈ အစီရင္ခံစာအား ၂၀၁၃ ခုႏႇစ္ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္မတုိင္မီ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္သုိ႔ တင္ျပရန္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ေလ့လာ သုံးသပ္ေရး ပူးေပါင္းေကာ္မတီ၏ ၾသဂုတ္ ၂၃ ရက္က ျပဳလုပ္ေသာ ပထမအႀကိမ္ အစည္းအေ၀းတြင္ သေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။

အဆုိပါ ပူးေပါင္းေကာ္မတီ အေနျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ တည္တံ့ခုိင္ျမဲမႈ၊ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈႏႇင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈတုိ႔ကုိ ေခတ္စနစ္ႏႇင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ တည္ေဆာက္ႏုိင္သည့္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ျဖစ္ေပၚလာရန္၊ တုိင္းရင္းသား မ်ဳိးႏြယ္စုမ်ား အၾကား အမ်ဳိးသား စည္းလုံးညီညြတ္မႈကုိ တည္ေဆာက္ျခင္းျဖင့္ ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ေဖာ္ေဆာင္ရန္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ကုိ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ဖြဲ႕စည္းထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာ္မတီ အတြင္းေရးမႇဴး ဦးေအးေမာက္က ဆိုသည္။

''ပူးေပါင္းေကာ္မတီရဲ႕ သက္တမ္းကုိေတာ့ စတင္ဖြဲ႕စည္းတဲ့ အခ်ိန္ကေန ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္သုိ႔ အစီရင္ခံစာ တင္သြင္းၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ထိ သတ္မႇတ္ထားပါတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး ရင့္က်တ္မႈ အေျခအေန၊ တုိင္းရင္းသား စည္းလုံးညီညြတ္မႈ အေျခအေန၊ တရားဥပေဒ စုိးမုိးေရးနဲ႔ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရး အေျခအေနတုိ႔ေပၚ မူတည္ၿပီး ေလ့လာသုံးသပ္သြားမႇာ ျဖစ္ပါတယ္'' ဟု ဦးေအးေမာက္က ေျပာၾကားသည္။

ထုိ႔အျပင္ ေကာ္မတီ အေနျဖင့္ အျငင္းပြားဖြယ္ရာ ျဖစ္ႏုိင္သည့္ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားထက္ ျပည္သူအမ်ား လုိလားသည့္ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကုိ ဦးစားေပး ေလ့လာသုံးသပ္မည္ ျဖစ္ၿပီး ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒတြင္ ပါေသာ္လည္း လက္ေတြ႕ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ျခင္း မရႇိသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားကုိ ေလ့လာဆန္းစစ္ ေဖာ္ထုတ္ကာ ျပည္သူတုိ႔၏ ယုံၾကည္မႈကုိ ရရႇိသည့္ တရားစီရင္ေရးစနစ္ ျဖစ္ေပၚလာေရး စသည့္အခ်က္မ်ားကုိ ေလ့လာသုံးသပ္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

ဖြဲ႕စည္းပုံ ေလ့လာရာတြင္ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကုိ အစုအဖြဲ႕မ်ား ဖြဲ႕စည္းကာ အပုိင္းလုိက္ခြဲ၍ ေလ့လာသုံးသပ္ ရမည္ျဖစ္ၿပီး အစုအဖြဲ႕အလိုက္ ေလ့လာေတြ႕ရႇိခ်က္မ်ားကုိ ပူးေပါင္းေကာ္မတီ၌ ျပန္လည္ေဆြးေႏြး သုံးသပ္မႈ ျပဳလုပ္ကာ အမ်ားသေဘာ တူညီသည့္ အစီရင္ခံစာအား အပုိင္းလုိက္ခြဲ၍ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္သုိ႔ တင္သြင္းမည္ ျဖစ္သည္။

အဆုိပါ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ေလ့လာသုံးသပ္ေရး ပူးေပါင္းေကာ္မတီကုိ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလႇယ္ ၁၀၉ ဦးျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားၿပီး ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ဒုတိယနာယက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဒုတိယဥကၠ႒ ဦးနႏၵေက်ာ္စြာက ဥကၠ႒ အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ဒုတိယဥကၠ႒အျဖစ္ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ဦးျမညိမ္းက လည္းေကာင္း၊ အတြင္းေရးမႇဴးအျဖစ္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလႇယ္ ဦးေအးေမာက္ႏႇင့္ တြဲဖက္အတြင္းေရးမႇဴး အျဖစ္ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလႇယ္ ဦးခင္ေမာင္ရီက တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

http://news-eleven.com/politics/22522